...film uważam za udany. Nie widzę tu prowokacji jakich wielu osób się doszukuje. Widzę tu obraz człowieka zagubionego w labiryncie zwalczających się wzajemnie obozów politycznych, przytłoczonego nieciekawą codziennością, nierozumiejącego dlaczego za gest, który każdy byłby w stanie wykonać gdy cierpliwość się kończy, zostaje idolem Solidarności. Widzę tu wiele paradoksów, pełno jest sytuacji kompletnie niezrozumiałych z punktu widzenia dzisiejszego Polaka. Jak się jednak okazuje - chyba nikt nie był w stanie się do końca odnaleźć w tamtych realiach. Widzę tutaj twarze ludzi, którzy dobrze nie wiedzą o co chodzi, nie wiedzą komu biją brawo i za co, ale już kreują legendę. I nie ma co się obrażać, tak było. Zamiast doszukiwać się spisków filmowców może zajmiemy się inną stroną obrazu? Może pośmiejemy się trochę z całkiem udanych dialogów albo pomartwimy nad nieszczęściem naszego bohatera? Dlaczego tak rzadko dostrzegamy w filmach samego człowieka a paplamy o stronie politycznej? Ten sam problem powstał zresztą przy filmie "Ida". A na Stuhra juniora spadła klątwa za film "Pokłosie" i co więksi fanatycy już nie spojrzą na niego przychylnym okiem. Toż to kolejny film spod znaku prowokacja-antysemityzm-stop-patriotom.
Nie, nie ma sensu się doszukiwać. Raczej z małym przymrużeniem oka potraktować produkcję; o to przecież chodzi. Suma sumarum - polecam :)