Narrator miał dodać głębi? Rolą narratora w tym filmie było zapoznanie widza z głownym bahaterem, jak i resztą bohaterów. Opowiadał prostymi zdaniami i mówił rzeczy oczywiste. On nie miał bardziej komplikować- jak wyżej wspomniałaś- już i tak poplątanych historii. Jego rolą było nadanie całości filmu klimatu. Chaotyczność- owszem, ale chyba nie zauważyłaś, że jednak czegoś się to trzymało i wszystko się ze sobą łączyło. Bo na pozór trudność ogarnięcia i zrozumienia wszystkich wątków jest tak na prawdę oczywista. Czy potrzeba niesamowitej, nazbyt cukierkowej i wyimaginowanej historii miłosnej, która w życiu w ogóle się nie zdarza, aby film uznać za "dobry"? Ukazano tu zwykłe, tak bardzo się różniące historie, które tak na prawdę są takie same; ludzie (tu: młodzież) ulegają pokusom za cenę najgorszego upokorzenia. Często zapominają o innych, bądź też świadomie uciekają. Gonią za pieniędzmi. Tak naiwnie próbują się uszczęśliwać... Historie wszystkich osób ukazanych w filmie tworzą tylko tło. Niesamowite są wszystkie te niedopowiedzenia. A historia Mike'a? Zwykła, taka sama jak wszystkie pozostałe. Razem z narratorem film można uznać za dobry, gdzie nie potrzeba wcale metafor, aby przekazać to, co ważne.