Brutalnie i niesprawiedliwie ...potraktowalas owy film ... tak mysle .... wszystko to co sie dzialo na ekranie .... jest opowiescia .... snut przez narratora ... opowiada przytacza poszczegolne zycia losy ludzi ktorzy sie pojawiaja ... sa to ludzie mlodzi bardzo mlodzi .... staraja sie byc jak dorosli staraja sie byc na swoj sposob orginalni ... kazda z postaci przedstawiona w filmie ... prezentuje wartosci w ktore wierzy lub postawe jaka kroczy.... sa emocje jest smutek sa uzaleznienia ... jest aprezentowane cale niewyobrazalne pasmo przeroznych pulapek zyciowych falszywych postaw falszywych sciezek ... Czy film podaje rozwiazanie ? w tym moze byc jego najwiekszy zarzut do widza ... zostawia nas bez odpowiedzi ... co jest sluszne co jest prawdziwe ... nie zgodze sie z tak okrutny potraktowaniem tego tematu. Joel Schumaher stworzyl film ktory jst zarazem pochwala mlodosci a zarazem ukazaniem z czym owa mlodosc musi sie zmagac .... Narrator jest glownym bohaterem tego filmu ... sluchajac jego ... koncentrujac sie na tym co on mowi wiedza przekazywana moze byc troszke zbyt straszna zeby ja zaakceptowac ...

Suma sumarum luz ... osobiscie uwazam ze film nie zasluguje na takie lajanie

Pozdrawiam

cóż, dla mnie film był strasznie płytki po prostu i tyle. a już najbardziej rozwalił mnie komentarz narratora, który zacytował myśli sary ludlow w chwili jej śmierci - że niby ostatnią rzeczą o jakiej pomyślała było to, że wszyscy zapamiętają jej imprezę na której wydarzyła się krwawa jatka. co jak co, może jestem zbyt naiwna i zbyt mocno wierzę w dobro ukryte w każdym człowieku, ale mi ten komentarz wydał się śmieszny po prostu. jak ktoś kto kona może myślec o takiej pierdole (wogóle jak może trzeźwo myślec)?! wiem, że chodziło tu zapewne o ukazanie tej totalnej 'pustości emocjonalnej' pewnego rodzaju ludzi, dla których nic poza popularnością nie jest ważne, ale wszystko zostało sprowadzone do jednego poziomu, każdy bohater był całkiem określony, wszystko dało się wpisac w schemat - sara: jak wyżej, jessica: problemy z rodzicami, samotna, ma potencjał ale niszczy go przez swoją słabośc, narkotyki etc, mike: po stracie matki doznał prawdziwego wstrząsu, zamknął się w sobie, wpadł w dilerkę, tobias: zapatrzony w siebie frajer, którego głównym zajęciem jest przelatywanie lasek. zero głębi. nie wiem czy widziałaś/widziałeś "requiem dla snu" - ten film to prawdziwy film o uzależnieniu i wszystkim co się z tym wiąże, jest ukazane w brutalny, przerażający PRAWDZIWY sposób, i to dopiero daje do myślenia, nie mogłam się po nim otrząsnąc przez kilka dni. gorąco polecam, jeśli nie widziałaś/eś.
Pozdrawiam!

polecam także "my, dzieci z dworca zoo", jeszcze mocniejszy film o narkotykach i uzależnieniu.