Złośliwi mówią: "zamierzył się jak szczerbaty na suchara" i gdyby to był każdy inny ludź niż Carpenter, to pewnie film okazałby się takim szczerbolem, co to chciałby, a gówno moze. No, ale jak już wiemy - Carpenter - o którym wbrew pozorom wiem tyle, że się tak a nie inaczej nazywa i miał kiepawe fundusze na ten film, stworzył coś a la Matrix naszych czasów. Wyprzedził swoją epokę. Przyjrzyjmy się temu - rok 1988, wchodzi na ekrany film o człowieku, który ma niewymowne "szczęście" widzieć więcej niż reszta. Oczywiście nie został obdarzony przez autora darem czy zmysłem, nie przeszedł przed glupkowate pole magnetyczne lub nie wziął innych leków proroczych. Ot - po prostu włożył czarne "sanglasy". Śmierdzi kiczem. Na pozór tylko :). Carpenter, stworzył swiat pełny chorych podtekstów, wytykających ludziom, oglądajacym ten film jakie jest ich prawdziwe oblicze bez potrzeby inwazji obcych. Żyjemy sobie, nieświadomi niczego, nawet tego, że zjadamy sami siebie - swoją komerchą i pogonią za pieniądzem. No i to jest właśnie piękne, że w tak banalny sposób - w dosłownym i przenosnym znaczeni - napisane "czarno na białym" wytknięto nam wszystkie nasze przywary. A my oglądamy i cieszymy tyłki. A ja oglądam i ciesze tylek, że owy jegomość Carpenter pokazał klasę - podszytą banalną historią o obcych.