Post-apo od De La Iglesii wygląda mniej więcej tak, jakby można się spodziewać, jeśli zna się
dobrze tego reżysera. „Hell cymes to frogtown” w wersji zdegenerowanej. Terroryści
inwalidzi-mutanty mordują gości wesela córki jakiegoś ważniaka i porywają córkę dla okupu.
Szybko okazuje się, że podział przyszłego łupu, jeszcze przed zdobyciem go, prowadzi do
pewnych antagonizmów w ekipie mutantów.
Nie brakuje tu graficznej przemocy, zdegenerowanych żartów i ogólnej głupawi i patologii.
Humor… ciężko to nazwać stricte humorem, to raczej wygłupy, ale miejscami jest naprawdę
zabawnie. Znalazło się nawet miejsce dla momentów w stylu Almodovara (wesele, reklama w
TV). Wszystko to zaskakująco dobrze zrealizowano i o ile tylko lubi się podobne niesmaczne
klimaty, powinno się podobać.