Dzięki Centrum Filmowym w Katowicach, miałam przyjemność dziś uczestniczyć w ramach warsztatów filmowych w projekcji filmu "Pancernik Potiomkin". Będę widzem na comiesięcznych seansach połączonych z prelekcją i wykładem. Dziś na ten specjalny pierwszy raz puszczono specjalny film... W studyjnym kinie, w kameralnym towarzystwie, na niedużym ekranie przy aromacie cappuccino pojawiały się pierwsze, czarno- białe kadry, opatrzone komentarzami... nie ukrywam, że spodziewalam się czegoś na miarę "Obywatela Kane" choć wiadomo, że "Pancernik Potiomkin" powstał o wiele wcześniej. I choć różni się tematyka, to głownie interesował mnie montaż i praca operatora. Nie zawiodłam się. Ten film to przełom. Pierwsze arcydzieło na świecie jakie powstało, choć jego geneza i założenia były całkiem inne. Podobała mi się pamiętna, kilkuminutowa sekwencja na schodach- scena z wózkiem jest absolutnym przełomem! Teraz mnóstwo reżyserów nie tylko filmów, ale też i teledysków (np. Pink Floyd) czerpie inspirację. To weszło już do kanonu. Coś niesamowitego. Miejscami irytowała mnie muzyka, ale oglądało się bez większych przeszkód, choć nie ukrywam, że dużo moich znajomych się nudziło... chyba nie te czasy jak dla nich. Mnie się za to bardzo podobał pewien zabieg: film jest niemy, przez to skupiam się na emocjach i stanach wewnętrznych. Prawdziwa burza. Mimo, że prawie nikt nic nie mówi, trzyma w napięciu, sugestywne komentarze bardzo pomagają. Jestem zachwycona.