Betonowa ręka wyciągana z wody nie jest "pustym symbolem", jest to ręka Boga z jednego z najbardziej znanych na świecie obrazów o charakterze religijnym - "Stworzenie Adama" Michała Anioła, który znajduje się w Kaplicy Sykstyńskiej. Nie bez znaczenia jest odłamany palec wskazujacy... - ta scena chyba najpełniej wyjaśnia, co reżyser chciał nam przekazać pokazując podróż dzieci do Niemiec.

Ojciec, którego szukają dzieci, jak i Niemcy, o których tak naprawdę nie wiedzą nic, to metafora Boga i Raju.
Nie wiedzą o ojcu nic, ale wierzą, że "istnieje" w tych Niemczech i że go znajdą (chociaż nawet ich wujek zaprzecza jego istnieniu)...

A to, co przytrafia się im w czasie podróży to po prostu obraz wpółczesnego społeczeństwa, bardzo smutny niestety.

Jeśli nie widzisz gdzieś sensu, to nie znaczy od razu, że go tam nie ma.
Może po prostu brakuje ci wiedzy...
Czasem warto włożyć trochę wysiłku i poszukać sedna zanim rzuci się taki bezmyślny komentarz...

Wystarczająco dużo wysiłku włożyłam, aby dotrwać do końca tego filmu. Nie usatysfakcjonował mnie ani wymiarze artystycznym, intelektualnym, ani osobistym, emocjonalnym. Jest po prostu czerstwy i męczący.

Niestety się zgadzam. Prócz ładnych zdjęć i przyzwoitej muzyki tutaj nie ma nic. Metafory wyjątkowo denne... Ktoś to porównywał do Tarkowskiego... no cóż, pomylił się.

Zgadzam się. Okropny, pretensjonalny gniot. Koleś, który objaśnia tę "rękę Boga", sam niechcący udokumentował, jakimi ogranymi chwytami posługuje się reżyser. Po raz pierdylionowy metafora nieobecnego Boga zasygnalizowana pierdylionowym wykorzystaniem "Stworzenia Adama".

Wiele agresji jak na tak cichy, kameralny dramat. Obrażanie reżysera też nie sprawi, że wypowiedź będzie bardziej dojrzała.

Nie jestem osamotniony w odbiorze tego filmu. Ja przewijałem go do przodu.