Ten film nie może już zaskoczyć. Do tego zdolna była tylko Piła I, bo widz nie spodziewał się jakiego rodzaju sztuczki zastosowali scenarzyści. Teraz widz oglądając jakikolwiek część Piły ma zapaloną lampkę ostrzegawczą, że powinien spodziewać się mocnego, totalnie niedorzecznego, odwracającego akcję o 180 stopni suspensu. Teraz twórcy mogliby widza zaskoczyć tylko wtedy, gdyby tegoż suspensu nie było. Tego zrobić nie mogą, więc pozostają pomysły, które mogą tylko śmieszyć swoją niedorzecznością i brnięcie w sadyzm, posokę, ograny wewnętrzne, wydzieliny itd. Eee odgrzewany, krwawy, niestrawny kotlet.

P.S. Autor powyższego tekstu siła rzeczy nie oglądał III części, ale obejrzywszy dwie części pierwsze i znając niektóre mechanizmy działania Hollywood, który opisuje poniżej w punktach, a który odnosi się do serri "Piła":

1. Na początku był film. Niski budżet (no cóż, nie budżet świadczy o wartości filmu), słabe aktorstwo, naciągany scenariusz ale zaskakujący, ciekawy, po części nowatorski co w połączeniu z sadyzmem daje efekt dużego zinteresowania. No i hit! Dzieciaki szaleją: ale rowerek, ale gęsta krew, ale schiza, ale się nie spodziewaliśmy.

2. Holywoodzcy twórcy dbający o widza węszą okazję. Dzieciaki szaleją: dostali krwi (dosłownie) i chcą więcej. W imię dbałości o widza ( zwłaszca o jego portfel) postanawiają sprostać gustom (jakim nie będę się wypowiadał) i postanawiają dokręcić kontynuację. Piłomaniacy się skuszą, a przy okaji sprzeda sie kilka koszulek, kubków, popcorn i maskotki. Dzieciaki polecą do kin na kontunuację pokazać jacy to z nich twardziele, dziewczynki będą mogły poudawać, że się boją i nie mogą na seansie wytrzymać. Powstaje więc szybcikiem scenariusz, dużo gorszy od "jedynki", ale rekompensuje się go dużo większą dozą przemocy i większym budżetem ( czasami uda zaangażować się gwiazdę. Film jednak siłą rzeczy nie posiada swoją największego atutu "jedynki" ( która zadecydowała o sukcesie) tj. zaskakujące zakończenie, którego nikt normalnie myślący nie mógł się domyśleć. Powstaje więc film dużo gorszy (chociaż znajdą się jego zwolennicy), ale reklamacji nie uwzględnia się więc pieniążki wędrują do producentów.

3. Pomimo dużo gorszego przyjęcia "dwójki" producenci nie rezygnują. Odgrzewają więc znowu kotleta (od początku niestrawnego...), i idąc za ciosem produkują kolejną część. Jednak teraz muszą zadbać o to aby film był lepszy niż dwójka (pierwowzoru i tak nie dogoni), musi więc powstać lepszy scenariusz. Poza tym twórcy mają lepsze rozeznanie co się podobało widzom w części pierwszej, a co nie zostało rozwinięte w "dwójce", a rezygnuje się z nieudanych pomysłów. Tak więc trójka jest nieco lepsza niż dwójka, ale mimo wszystko to już nie to co "jedynka". A jakby co to się "czwórkę" walnie. I tak dalej, aż się widzowie opamiętają albo znudzą i dalsza produkcia kolejnych części nie będzie się twórcom kalkulować.