Rzeczą znamienną dla całej serii filmów jest pomijanie przez reżyserów wyjaśnienia w jaki sposób postać Amandy wchodzi do pomieszczenia, i wychodzi z niego z ofiarą. Osobiście bardzo mnie ciekawi w jak tą kwestie rozumie osoba stojąca za kamerą. W końcu rzeczą irracjonalną jest, aby postać o wadzę 60kg, wzięła na bary dobrze zbudowanego mężczyznę, na oko ważącego 90kg. A, następnie przeszła nie zauważona przez kilka pomieszczeń, wyszła z budynku, zapakowała ciało do samochodu i odjechała. W zasadzie takie pytania mnożą się same. Jak Amanda wyszła z obezwładnioną panią doktor ze strzeżonego szpitala (standard za oceanem)? Toż to najlepsi fachowcy w dziedzinie kradzieży nie podołaliby takiemu zadaniu.
Ponadto w filmie pojawiają się błędy logiczne. W końcu 5-ciolatek wpadłby na pomysł, w jaki sposób unieruchomić maszynę działającą, jak Szwajcarki zegarek. Czemu lekarka nie zabiła Amandy, co w konsekwencji dałoby jej więcej pól do manewru, czemu nie zastanowiła się nad funkcjonowaniem czujnika mierzącego puls czarnego charakteru? Jeśli potrafiła się na tyle skoncentrować, aby przeprowadzić trudną operacje to czemu nie wysiliła się na poszukanie alternatywnego wyjścia?
Razi liniowość (po początku znamy już koniec filmu, wiemy, ze Amanda zbije panią doktor, a w scenie z czarnoskórym kierowcą od razu widać, że pan sędzia dostanie kulką w głowę), i umiejętności przewidzenia czynów innych postaci przez głównego bohatera (zabawnie zabrzmiały słowa - robi to szybciej niż się spodziewałem), itd.
No, cóż nie ma filmów idealnych, ten taki nie jest. Kolejny obraz lekko odskakujący od średniej.