Jedna z najpiękniej opowiedzianych historii jakie widziałem, przejmująca ciepłem i wiarą w to, że każdemu pisana jest chwila szczęścia, trzeba tylko jej troszkę dopomóc. Piękne zdjęcia, wspaniały Irons, zimny i oszczędny a jednak nie pozbawiony ciepła i Patricia Kaas - dla mnie jedna z najpiękniejszych kobiet w kinie - naturalna i tak przejmująco smutna chwilami. I jej głos, którego się nie zapomina.