czesc Kochane Aniołki,
dziś porozmawiamy o jakże cudnej kolei i teatrze spojrzeń

żart, nowoczesna kolej nie jest tak zachwycająca. rzuce szybka reminiscencją z minionego tygodnia, może dwóch.
wrzeszczące bachory, jeszcze głośniej wrzeszczące matki
dezintegracja, dezinformacja*, co przerodziło się we wściekła anarchię. nieestetyczne obicia siedzeń (lubię je), brzydkie bilety beznamiętnie kolekcjonowane przez mojego towarzysza i okropne automaty do ich zakupu.
ludzie już nie są potrzebni.
pociągi jadą pchane siłą reklam i automatów

jak już zatopiismy się w żenujacej atmosferze kolei, pomyślmy o Naszym filmie
czy kolej w latach 50 nie jawi się jako urocze spoleczesntwo? pociąg poniekąd wyznacza dwa odrębne i oddzielone murem światy: swiat pociągowy podzielony na mniejsze przedziały; świat pozapociągowy, którym kierują zupełnie inne reguły

Moi Mili, pochylmy się nad pociągiem.
niezwykle pluralistyczne miejsce!!!!
niunia łamiąca literalnie każdy z siedmiu głównych grzechów jest oddzielona cieniutka ścianka od księdza.
ponadto jej mąż zajmuje się wymierzaniem sprawiedliwości, natomiast ta kobieta jest synonimem jej braku. ale do sprawiedliwości jeszcze wrócimy

pociąg, poprzez ścisle zasady panujące wewnątrz, tworzy zintegrowane i wspierające społeczeństwo. są tutaj plotki, relacje miedzy pasażerami, długi i podejrzenia
poniekąd sama sytuacja przebywania razem w jednym przedziale WYMUSZA stanie w pozycji spowiednika i jednoczesne dzielenie się własnymi refleksjami**

wspólnota
no wlasnie. wspólne łapanie przestępcy. wręcz jarmarczna atmosfera, tłum ludzi wysypujących się na pole. zabawna sytuacja, wyglądająca jak zawody. zauważmy, SENSACJA to dehumanizacja, przepychanie się, anarchia. kto złapał przestępcę???

zjednoczenie w pogoni za sprawiedliowscia konczy się zjednoczeniem w oskarżaniu i przemocy***: doskonała scena zapieczętowana wbiciem krzyża w ziemie (OBEJRZYJCIE SALTO)

ostatnie sceny kojarzą mi się z miałką wizją zrealizowanej utopii. oh eh ah, powrót do normalności. jedna szalona noc w pociągu zaczyna przypominać sen i jakby wygasać w świadomości pasażerów.
nowe relacje, nowi partnerzy, nowe uczucia, nowy świat. jesteśmy poza pociągiem i zapominamy o przygodach z wnętrza

bardzo ładny film. dziękuję
___________
*pociąg stal kilkanaście minut pośrodku pola. ekscytuje mnie, że nie dowiem się, czy to rzucenie się pod tory, losowe zatrzymanie, performance, czy turystyczny zabieg (wyobrażałam sobie, ze konduktor mówił poważnym głosem przez głośniki o otaczającej Nas przyrodzie)
**zawsze zauważam to u bezdomnych, jakaś paląca potrzebę interakcji i dzielenia się życiorysem, co jest dla niezrozumiale
***tj piękna scena lawiny ludzi wpadającej na mężczyznę pośrodku. pikanterii dodaje funeralna sceneria