Po obejrzeniu pierwszy raz miałem mieszane uczucia, raczej negatywne. Za drugim razem odebrałem całość lepiej. A teraz to już w ogóle. Nie wiem, z czego to wynika, ale po prostu ten film jest świetny.

Po pierwsze, to jest całkiem inna produkcja niż "Wszyscy jesteśmy Chrystusami". Pod Mocnym Aniołem opowiada, tak mi się wydaje, co wnioskuje po niektórych scenach, o jednym pisarzu, prawie cały czas o jednym człowieku. Trudno się w tym połapać, co jest prawdą, a co fikcją (wiadomo, wszystko jest iluzją), lecz w całym tym pomieszaniu wysuwa się na plan postać inteligentnego, nawet przerastającego większość pisarza, który, jak to każdy, ma jakąś wadę. Jedni są alkoholikami, inni ćpunami, jeszcze inni safandułami, a kolejni innymi satanistami. Tutaj było to zbyt autodestruktywne, bo Jerzy przez chlanie naznaczył swoją literaturę, spieprzył szansę na miłość.

To nie jest chamski film o pierdzeniu. To bardzo ciekawy, gorzki portret człowieka, który posiada dar, ale spieprzy to wszystko. Miniemy takiego na ulicy i nawet go nie zauważymy. Rzucimy tylko: "Co za pijak"...

A film pod względem technicznym ogląda się kapitalnie.