Od początku filmu pewne było jedno - ktoś zastrzeli psa. Obstawiałam ojca "ofiary" ale pod koniec filmu zwątpiłam. Pies był łatwym celem żeby trafić w "sprawcę", sprawić żeby cierpiał i wiedział,że jest obserwowany i, że społeczeństwo wierzy w jego winę. Ani chwilę nie zwątpiłam w niewinność Lucasa, nawet jak po seansie zaczęłam czytać niektórych wypowiedzi wyssane z palca i nad interpretowane "znaki" np. w postaci piwnicy w lesie. Marcus oglądał tylko zdjęcia z młodości swojego ojca i ojca chrzestnego, nie ma co sobie dopowiadać drugiego dna filmu. Zdziwiło mnie tylko końcowe zachowanie głównego bohatera, ja po takich przejściach w życiu bym już nie została sama z Klarą a co dopiero brała ją na ręce będąc sama w pomieszczeniu. Tak na wszelki wypadek. Cieszę się natomiast z faktu, że film nie skończył się sielanką jak to zwykle dzieje się w produkcjach amerykańskich. Można dwuznacznie zrozumieć końcówkę filmu w lesie...albo ta sama osoba jak sądzę, która zastrzeliła jego psa próbowała później go nastraszyć dając do zrozumienia,że nie wszyscy mu do końca wybaczyli i uwierzyli w niewinność. Z drugiej strony może to był tylko wymysł Lucasa, po tym całym wyalienowaniu przez mieszkańców, bójkach, uznaniu go za pedofila wciąż w duchu bał się o siebie. Może to tylko strach i nikt do niego nie strzelał. Osobiście obstawiam pierwszą wersję,choć może się mylę. W każdym razie film dobry choć bez rewelacji. Sprawczyni całego zamieszania miała lekkie kuku w głowie, ot całe podsumowanie filmu.