Pozwól mi wejść
Let Me In
2010
powrót do forum filmu Pozwól mi wejść 
ocenił(a) film na 7
Nie jestem przeciwnikiem remaków. Tym bardziej, jeśli pierwowzór powstaje na podstawie książki, z która można się zabawić – wtopić w nią kły, wypić co najlepsze, zmienić w coś zupełnie innego, ewentualnie wypluć i zostawić co nie smakuje. Dlaczego więc film Reevesa jest prawie taki sam jak oryginał? Tak, przeciwnikiem bezmyślnego kopiowania i niepotrzebnej nadprodukcji już jestem…
Owszem widać tu poprzesuwanie akcentów wobec szwedzkiego filmu, lecz widać też próbę pozbycia się uroczo powolnych ujęć na rzecz topowych, krzykliwie krwawych zagrań (na szczęście klimat oszczędzony, choć próba zaadoptowania klimatu zimnej Szwecji na rzecz zimnej Ameryki zupełnie się nie powiodła).
Recepta jest prosta – jeśli widziałeś oryginał i bardzo ci się podobał spróbuj w charakterze powtórki; jeśli widziałeś oryginał i ci się nie spodobał odpuść sobie; jeśli nie widziałeś oryginału…obejrzyj oryginał. Chyba wszystko jasne…
PS. Jeśli ktoś chce się pośmiać, polecam spojrzeć na jeden z plakatów promujących film – wampir robiący orzekła na śniegu w pełnym słońcu (!!) – kompletne kuriozum grafików !!
Moja ocena - 4/10
A mi się wydaje, że film fajny i odpowiadający temu, co jest w opisie. Czyli - nie jakieś pogonie i spektakularna akcja z wampirami, a problemy dwunastolatka, który nie potrafi się odnaleźć w szkole, z którego się naśmiewają i którego gnębią. Spotyka, dziwną nieco, aczkolwiek sympatyczną dziewczynę, i zaczyna się przyjaźń. Na to jest położony akcent w filmie. Dobra scena, w której okazuje się, kim był starszy człowiek, który zajmował się Abby - wymowna pod kątem tego, co do niej czuje Owen, i jak się kończy film. Problem bycia outsiderem oczami dwunastolatka, a przy tym nieuniknione ograniczenia wiążące się z byciem wampirem, koniecznością żywienia się krwią, przy jednoczesnej potrzebie bliskości drugiego człowieka, przyjaźni, sympatii.