Franz Victor tuż przed śmiercią opowiada swojemu synowi, o osobistej porażce jaką zgotował mu los. Gdy był młody romansował z kobietą z niżej klasy i zaliczyli wpadkę. W obliczu tych wydarzeń został zmuszony wziąć z nią ślub. Jego ostatnią wolą jest prośba do potomka, aby ten nigdy nie popełnił podobnego "błędu" i trzymał się z daleka od biednych kobiet. Karl Victor (bo tak ma na imię syn) obiecuje dostosować się do tej zasady, nie wiedząc iż tak na prawdę ojciec obarcza go jedynie klątwą. Gdy młody dorasta zostaje prezydentem miasta, a równocześnie draniem bez szacunku dla kobiet. Życie zmieni ten stan, niestety później, niż prędzej...

Sama historia wydaje się ciekawa i śledziłem ją z zainteresowaniem. Natomiast formalnie ten film nie ma do zaoferowania zbyt wiele, nawet jak na swoje czasy. Wizualnie zachwycić może jedynie scena przyjęcia pożegnalnego Karla. Zaś co do reszty, niestety nie ma gdzie zawiesić oka: niemal puste wnętrza jako scenografia oraz nerwowe aktorstwo, typowe dla epoki. To jeszcze nie ten Dreyer o którym słyszałem tak wiele superlatyw.