Niczego się nie spodziewałem, nie dałem się nabrać wirusowej akcji marketingowej, nie nakręciłem własnego zwiastuna i… nie zawiodłem się. Cloverfield, Projekt: Monster znakomicie wypełnia lukę po Godzilli, a przy tym nie jest infantylny. Z lekkim sumieniem mogę polecić go każdemu, kto lubi dobrą, kinową rozrywkę.

Aż ciężko uwierzyć, że Cloverfielda nakręcili Amerykanie. Po, pierwsze brakuje w nim patosu oraz scen w stylu Dnia Niepodległości, nie uświadczymy broni z przyszłości, czy ironicznych bohaterów, którzy mogą wszystko. Po, drugie zdziwiłem się bardzo, że ktoś, kto tak silnie przeżył tragedię 11 września, chce organizować ją sobie po raz drugi i pokazywać bardzo podobne uczucia, lecz ze zwielokrotnioną siłą. Cloverfield dzieje się na Manhattanie. Przecież to już masochizm. Po trzecie zaś, tym co w Cloverfieldzie zaskakuje najbardziej, jest znakomite wyważenie filmu jeżeli chodzi o zdjęcia. Z jednej strony, o czym już z pewnością słyszeliście, film nakręcony jest tylko i wyłącznie z perspektywy pierwszej osoby, kamerą “amatorską”. Z drugiej, widzimy potwora i bardzo sugestywnie ukazaną jego wielkość i siłę, za co przede wszystkim odpowiadają skomplikowane komputerowe efekty specjalne. Dzięki takiemu połączeniu reżyser świetnie manipuluje emocjami widza. Bierzemy udział w akcji (znakomita scena z noktowizorem w tunelu metra), kamera ogranicza nasze pole widzenia, przez to pokazując je w bardzo realistyczny sposób. Nie zobaczymy potwora, jeżeli nie wejdziemy wyżej itp.

Jednak filmu Projekt: Monster, nie można nazwać przełomowym. To znakomity zlepek wątków, które widzieliśmy już wcześniej. Jest tu i opowieść o wielkiej bestii, która niszczy miasto jak domek z kart (Godzilla), jest wątek inwazji obcych, którzy zarażają ludzi, traktując ich jak własnych żywicieli (Obcy, a zwłaszcza pajączki z Obcych), najważniejszym jednak tropem jest osławione Blair Witch Project i właśnie decyzja o sposobie kręcenia filmu z perspektywy pierwszej osoby, to nadal się sprawdza.

W Projekt: Monster występują nieznani aktorzy, którym wreszcie można uwierzyć. Ciekawie snuje się wątek obyczajowy, jest nieprzesadzony i bardzo realistyczny. Zdecydowanie na plus działa również zakończenie, mówiąc krótko i nie zdradzając wątków fabuły, nareszcie nie ma happy endu!

Cloverfield jest bardzo dobrym filmem. Wychodzi zwycięsko w pojedynku z podobnymi kasowymi hitami. Polecam! Jeżeli nie spodziewacie się za wiele, czeka was miłe zaskoczenie.