Po obejrzeniu "Przedwiośnia" nasuwa mi się jedno spostrzerzenie. Dlaczego chcę mi się śmiać gdy Damięcki tzn. Baryka ginie w końcówce filmu? Starałem się nad tym zastanowić i doszedłem do wniosku, że po prostu zatrzymał się na poziomie serialu "Matki, żony i kochanki" i powieżenie mu roli tak poważnej i złożonej nie byłon strzałem w dziesiątke. Ponadto starałem się zliczyć sceny w których dosadnie za pomocą mimiki twarzy wyraża emocje. Zliczyłem 4 różne miny. W chwili gdy stara się zdenerwować ogarnia mnie pusty śmiech. Do tego tradycyjne już umieszczenie Krystyny Jandy w roli cierpiącej matki Cezarego spowodowało, że utraciłem współczucie dla starej kobiety. Ogólnie rzecz biorąc obsada popsuła 60% filmu. O!.