Piękny, słoneczny dzień. Ptaki śpiewają, drzewa szumią, a wzgórza zielenią się soczystą trawą. Cudowna chwila na piknik dla zakochanych. Idealnie romantyczne miejsce, by się oświadczyć. Jednak ten sielankowy obrazek rozbija w drobny pył tragiczna, przypadkowa i zupełnie bezsensowna śmierć. W tej jednej chwili losy trójki osób: Joe'a, Claire i Jeda odmienią się na zawsze. Jednak choć śmierć miała swoje trzy grosze, to jednak miłość będzie tą siłą, która dokona największych zniszczeń.
Dla Joego miłość nie istnieje. To jedynie siła biologiczna, genetycznie zaprogramowana reakcja organizmu. Jednak ta ogromna siła zmiecie wszystko, kiedy on sam stanie się obiektem dziwnej, niezdrowej fascynacji.

Film Mitchella to fascynujący obraz związku, który rozpada się pod wpływem uczucia i jego braku. Joe i Claire początkowo zdają się być idealną parą. Lecz w raz z narastającą obsesją Jeda i niezdarnymi reakcjami na te zachowania Joego, związek poddawany zostaje coraz większym naciskom i stresom, by w końcu rozpaść się na drobne kawałki. Oboje się kochają, a jednak miłość między nimi wygasa. Jest i Jed, samotny, zagubiony, który we wspólnym doświadczeniu na siłę odnajduje to, czego w nim nie było. Porażony własną samotnością wymyśla sobie miłość, a kiedy ta już się pojawia, poddaje jej się całkowicie i bez chwili wahania. To szaleńcza miłość, która nie zna granic. Lecz miłość okazuje się w tym filmie siłą ślepą i egoistyczną. Zamiast szczęścia przynosi ból i cierpienie, niczym choroba zakaźna rozprzestrzeniając się na otoczenie.

"Przetrwać tę miłość" to obraz pesymistyczny, choć z pewnym ziarnem optymizmu. W końcu nie wszystkie pary źle kończą. Należy tylko odnaleźć tę delikatną równowagę pomiędzy zaślepieniem a rozsądkiem.