Film pod tytułem "Wiara" Twoim zdaniem nie mówi o wierze (a więc pojmowaniu religii) tylko o zwierzęcych instynktach? Ciekawe.Człowiek, człowiekowi wilkiem- zgoda, to też jest w tym filmie, ale opisuje on inne zjawisko. Zgadzam się z Tobą w stu procentach- film jest komedią, dosyć drażniącą momentami, ale komedią.
Ale z tego co napisałeś tak naprawdę zainteresowało mnie zdanie: "A tymczasem ona zwyczajnie, jak na amatorkę przystało źle się za to zabiera". Nie wiem czy zdajesz sobie sprawę z tego, ale właśnie oznajmiłeś, że wierzyć powinni wyłącznie profesjonaliści. Inni- amatorzy, ludzie opacznie pojmujący słowa z biblii lub zgoła jej nie znający za bardzo (a więc WIĘKSZOŚĆ WIERZĄCYCH) nie powinni się nawet za to zabierać. No, prześmieszne, gdyż właśnie dla nich jest ta religia, i w ogóle każda. Oczywiście, patrząc na to, w jaki sposób postępują ludzie religijni, można założyć coś takiego, ale jest to raczej dowód na to, że religijność się nie sprawdza w ogóle, w żadnej kulturze.
Mam pretensję do tego filmu, moim zdaniem zbyt łatwo jest wybrać dewotkę na bohatera filmu i krytykować uogólniając. To proste i pod tym względem reżyser poszedł na łatwiznę. W dodatku dotarł do karykatury w scenie masturbacji krzyżem. Trochę szkoda, że tak sobie ułatwił sprawę. W filmie o wiele lepiej wypada krytyczne spojrzenie na męża bohaterki, równie jak ona ślepego na potrzeby innych i domagającego się rzeczy dobrych dla siebie samego. Ich podjazdowa wojna pokazuje przede wszystkim to, iż oboje ze słów płynących ze swoich religii nic nie zrozumieli (chociaż on momentami rozumie i tak wystarczająco wiele).
Nie zamierzam dyskutować, nie spotkamy się w żadnym punkcie bo nie należę do osób wierzących, ale zdecydowałem się napisać kilka słów, gdyż wydaje mi się, że potrafię zrozumieć Twój stosunek do tego filmu oraz samej wiary. O ile wspomniałem, z czym się jedynie nie zgadzam z sprawie podejścia do filmu, o tyle teraz chciałem napisać coś, co nie pozwala mi połączyć w jedno Twoich wywodów w całość. Zarzuciłeś Annie-Marii pychę, piszesz, że wydaje jej się, że znalazła monopol na szerzenie wiary. Wspomniałeś- i słusznie- o tym, że maria nie potrafi wyzbyć sie uprzedzeń, moim zdaniem nawet nienawiści. Tymczasem znajduję w Twoim tekście słowa: "to nie jest lewacki film", po czym następuje kilka epitetów w stosunku do osób odmiennie interpretujących film (głupi, ograniczeni, ślepe istoty jak idioci). Skoro piszesz tak ładnie o Chrześcijaninie: "ma za zadanie wskazać, gdy ktoś źle postępuje i to wszystko", to skąd ferowanie wyroków i zbyt łatwe konkluzje do których dochodzisz. Trochę to przykre... Pozdrawiam.
P.S. Tak z innej beczki, Haneke przy Siedlu to mistrz, niestety. Nie ma w jego filmach łopatologii, którą znajduję w filmie "Raj: Wiara"

Być może masz rację, użyłem zbyt krzywdzącego zdania, albo raczej, można je w taki sposób zrozumieć. Nie miałem na myśli jakichkolwiek grup ludzi, bowiem nawet papieże czy kardynałowie często popełniają w tych kwestiach błędy. W istocie zdanie to bym z chęcią wykreślił skoro takie buduje znaczenie w oczach innych. W istocie źle napisałem, bo każdy ma prawo do wolności słowa i wyznania i może se wyznawać jak chce, być może Bóg właśnie powołał ją by w taki sposób, być może karykaturalny, głosiła ewangelię, a więc nie ma sensu sprzeciwiać się. To moja zwykła ludzka słabość kazała ocenić, biedną zagubioną bohaterkę, którą diabeł omotał w typowy sposób jak wielu innych katolików (i mnie też;), bo religia i religijność to ulubione narzędzie Szatana, bo człowiek myśli, że robi dobrze, a tymczasem tak do końca nie jest. Oceniłem bohaterkę, ale ludzi bym tak pochopnie starał się nie oceniać.
A jeśli chodzi o mój język pełen obrażających epitetów, no cóż, świętym nie jestem, nawet nie pretenduje do bycia nim, jestem słabym człowiekiem i czasami mam gorsze dni i potrafię unieść się nienawiścią w mowie, moja słabość. Już tak mam, że nie mam szacunku do języka i używam często wulgarnego słownictwa. Chodziło mi o to, że chrześcijanin nie powinien za bardzo się przejmować światem (z czym ja mam niestety problem, zbyt mocno przeżywam zepsucie tego świata), bo ten świat jest niczym w porównaniu z Bogiem i jego możliwościami (marność nad marnościami) dlatego katolik nie powinien naciskać siłą na poprawę tego świata. Wystarczy, że wskażę bliźniemu że źle czyni i nic po za tym, bo być może Bóg chce właśnie by ta osoba źle czyniła, być może w ten sposób się Bogu przysłuży. Ale być może i ja się mylę podobnie jak bohaterka i to jest właśnie wspaniałe w życiu i w tym filmie. Chciałem tylko zwrócić uwagę, że Seidl nie ma zamiaru obrażać chrześcijaństwa i nie jest lewackim agentem jak sądzą niektórzy komentujący filmwebowiecze - co oczywiście jest moim własnym zdaniem. Tak samo jak zdanie co do twórczości Haneke, który w środku swojej twórczości zrobił kilka genialnych filmów (jak Pianistka, czy Ukryte), a ostatnimi czasy nie potrafi powrócić do tego poziomu. Mimo to przekaz jego filmów, a przekaz filmów Seidla znacznie się różni (po za tym to Haneke ma bliżej do lewackich poglądów niż Seidl;p). Lepszym moim zdaniem po prostu jest Seidl ze swoim mistrzowskim okiem obserwacji i brakiem komentarza, bo Haneke bawi się w zupełnie inny sposób kinem, ale to by trzeba jakąś debatę zorganizować, żeby bliżej przyjrzeć się temu problemowi:) Pozdrawiam!

Świetna recenzja! Chciałam tutaj coś nasmarować, ale teraz stwierdziłam, że nie będę się powtarzać. Bardzo dobre, inteligentne, po prostu "pełne" kino.

Genialna obserwacja życia !
To jest prawdziwy horror ; co tam Piła , czy nawet Funny Games , bo takie szaleństwa mamy dookoła , często tuż za ścianą , więc film poraża siłą realizmu.
Strach pomyśleć , że nawet kilkadziesiąt % mózgów w tym kraju może być podobnie zainfekowanych.
Wzory obłudy wymuszonej na komunijno-laptopowych móżdżkach potem procentują.
Zero ducha , wytresowany pusty rytuał i poza - ponad wszystko , a potem piękny wzór do realizacji w życiu dorosłym.

http://www.youtube.com/watch?v=tABnznhzdIY

wow:) właśnie dzisiaj byłem na Zizku;)