Bardzo ciekawy jest na pewno sam pomysł, zaczerpnięty z prozy Philippa K. Dicka, choć miłośnicy twórczości pisarza zastrzegają, że literacki pierwowzór został tu potraktowany wyjątkowo swobodnie. Mamy kilka ważnych pytań, np. o istnienie czegoś takiego jak przeznaczenie. Pojawia się też problem prawa jednych ludzi do odbierania godności innym w imię jakichś bezdyskusyjnych wyższych wartości. Interesujące jest też pytanie, które wydaje się najbardziej zajmować samych twórców: czy wolno skazać człowieka, złamać mu życie, gdy jesteśmy niemal pewni, że zrobi coś złego, ale jeszcze tego nie zrobił ? Na to ostatnie pytanie filmowcy odpowiadają: nie. Na pozostałe chyba też, choć bardzo nieśmiało.
Ogólnie jednak film jest bardzo efekciarski. Mamy sporo ujęć, jeśli nie całe sceny, które wyraźnie są ukłonem wobec gustów publiczności może jeszcze w miarę inteligentnej, choć bez przesady, ale w każdym razie bardzo komercyjnej. Nie będę ukrywał, że ja jestem zwolennikiem kina kameralnego, bez szafowania środkami technicznymi. Uważam, że choć efekty specjalne są niesamowite i wizualnie film jest porażający, fabuła na tym traci.
Bardzo przyzwoite są zdjęcia Janusza Kamińskiego. Aktorstwo nie zachwyca. Jeśli już, to bardziej podoba mi się Tom Cruise niż weteran światowego kina Max von Sydow.
Ogólnie: można, ale to naprawdę jest kino mocno rozrywkowe.