Narkotyki to nałóg, telewizja to nałóg, marzenia to nałóg, miłość to nałóg i okazuje się że wszystkie te nałogi są zgubne. Po "Requiem dla snu" aż strach się zakochać nie mówiąc już o marzeniach, bo w życiu już nie będę miał żadnego:). Żaden z bohaterów nie był w stanie wyjść na przeciw swoim marzeniom i wszyscy źle skończyli. Ostatnie dwadzieścia minut tego filmu to najstraszniejsza tragedia jakiej kiedykolwiek byłem i będę świadkiem. Szczerze mówiąc to chciałem już wyłączyć tv ale te fragmenty były jak palenie, które chce się rzucić ze względu na raka, ale nie można bo papieros jest strasznie przyjemny. To pierwszy film Aronofskyego który widziałem i postaram się obejrzeć jego wcześniejsze, bo widać że ma pomysły na kamerę i scenariusz.