Żona Seana, Lauren, odeszła od niego pół roku wcześniej. Przez cały ten czas do niego wydzwania, nic jednak nie mówiąc. Może dzwoni tylko po to, żeby usłyszeć głos męża? W trakcie śledztwa w sprawie zabójstwa Katie Sean postanawia ją przeprosić. Nagle, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, Lauren odzywa się po raz pierwszy i mówi, że wraca do domu wraz z ich córeczką, Norą. Na koniec stoją na paradzie, niczym uosobienie szczęśliwej rodziny.

Wg mnie ten wątek, zarówno w książce, jak i w filmie, był dziwaczny i mocno naciągany, jednak w filmie był dodatkowo mało zrozumiały dla osób, które nie zapoznały się wcześniej z powieścią.

W książce Lauren była aktorką, mocno towarzyską i ekstrawertyczną, zaś Sean miał zupełnie inne usposobienie i dodatkowo przenosił napięcie z pracy do domu, co zaowocowało romansem Lauren. Gdy wyszło na jaw, że jest w ciąży, Sean zażądał badań krwi w celu potwierdzenia swego ojcostwa. Na to Lauren zareagowała fochem i po prostu uciekła z domu. Przez całą książkę tajemniczy ktoś wydzwania do Seana. Na koniec on przeprasza tego ktosia, którym okazała się oczywiście Lauren, nazywa Norę "naszą" i rezygnuje z przeprowadzenia badań krwi. Wtedy jego żona wraca wraz z dzieckiem do miasta. Tak jak w filmie, stoją razem, patrząc na paradę. W powieści zaczepia ich jeszcze Celeste, prosząc o znalezienie dowodów przeciwko Jimmy'emu.

No to w filmie mogli sobie darować w sumie ten wątek, reszta była wystarczająca.

Pewnie chcieli pokazać, że każdy z tej trójki ma w jakimś sensie skopane życie. Zrobili to jednak dość nieudolnie, trzeba przyznać.

Nie dość, że zdradziła to jeszcze czekała pół roku na jego przeprosiny, no czad po prostu XD