Właściwie nie wiem, co nowego mógłbym powiedzieć na temat tego filmu. Zrobił na mnie dobre wrażenie, ale nie zamurowało mnie, ani nie wstrząsneło mną specjalnie. Trudno było denerwować się o bohaterów, skoro ich śmierć - oraz sposób, w jaki nastąpi - była pewna. Choć ich śmierć wywoływała jakieś uczucie żalu, to przecież nie była szokiem.
Słyszałem opinie, że leniwe ujęcia, czy długie śledzenie postaci kamerą są nużące - ale na tym forum takowych nie ma, więc nawet nie ma z kim polemizować. Ograniczę się więc do stwierdzenia, że także moim zdaniem jest to spory atut filmu - choć nie tak duży, jak forma opowiadania zdarzeń. Śmierć nie jest nijak upiększana, mordercy nie są usprawiedliwiani ani osądzani, do tragicznych wydarzeń nie dopisano żadnej filozofii. Poszczególne urywki z życia mają na celu jedynie przybliżenie postaci - nie wyjawienie ich motywów.
Dlatego wielka szkoda, że niektórzy próbują szukać wyjaśnień w grach komputerowych (ta oglądana w kinie nawet nie istnieje naprawdę), w rzucaniu papierkami przez kolegów... Świadczy to jedynie o niezrozumieniu filmu. On nie ma wyjaśnić tamtej tragedii - ma pokazać bezsens takowej. Van Sant nawet nie mówi o Columbine, żeby nie potraktowano filmu jako głosu w dyskusji "Czemu stało się to, co się stało?". Mówi o anonimowym miasteczku, dając sobie tym samym prawo do swobodnej interpretacji zdarzeń. I korzystając z tego prawa, konsekwentnie buduje szaleństwo, którego nie da się racjonalnie wyjaśnić...