Jak widać z powyższego opisu, film opowiada o masakrze jakiej dokonali dwaj uczniowe w szkole średniej, w Columbii. Słoń zdominował festiwal w Cannes w 2003 r., zgarniając główną nagrodę, a reżyser (bardziej znany za nakręcenie "Buntownika z wyboru") otrzymał nagrodę za reżyserię. Największymi atutami filmu są zdjęcia oraz narracja, a właściwie jej brak. Film nie komentuje poczynań nastolatków, reżyser nie ujawnia swoich poglądów na ten temat. Kamera leniwie podąża za nastolatkami, obserwując ich życie oraz ponoć improwizowane dialogi, z których dowiadujemy się o życiu zamordowanych ludzi. Wszystkie sceny są nagrane jedną kamerą, właściwie połowa filmu to podążanie za krokami ofiar. Towarzyszy temu sugestywna cisza, najwyżej przerywana jakimiś odgłosami lub utworami na pianinie, np. "Dla Elizy". Podobny sposób narracji można zauważyć w filmie "21 gramów" Innaritu. W międzyczasie obserwujemy jak chore są w dzisiejszych czasach umysły nastolatków, jak często są ofiarami gnojenia. Tak btw dziwi mnie, że w Ameryce można tak łatwo zdobyć broń, zamiast zajmować się zakazem palenia we własnych mieszkaniach, powinni raczej zająć się sprawą zdobycia broni. Cieszy to, że film stroni od jakichkolwiek nadinterpretacji, uogólnień oraz sentymentalizmu. Reżyser pozostawia rozwiązanie nam samym. Zdjęcia, jak wcześniej wspomniałem, świetne, gra aktorów bez zarzutu. Jedyne co moim zdaniem było niepotrzebne to scena z grą komputerową. 8/10