Chyba nie drugiego regionu w Europie który by z podobną siłą pokazywał złożoność relacji międzyludzkich. Ten swoisty emocjonalny ekshibicjonizm jest wręcz nie samowity. Wszystko pokazane bez podziału na biel i czerń. Wszyscy mamy wady i skandynawskie kino to pokazuje. Samotny port także, nikogo nie oskarża nie pozostawia w roli ofiary czy oprawcy. Pokazuje tylko jak nie doskonałymi istotami jesteśmy a zarazem wszystkich nas łączy wspólna potrzeba bycia kochanym, akceptowanym i posiadania kogoś bliskiego niezależnie od tego kim jesteś i co posiadasz. Emocje ludzkie są demokratyczne, dotyczą każdego i każdy w mniejszy lub większy nie potrafi sobie z nimi poradzić. Próbuje, stara się ale czasami nie wychodzi. Wtedy przychodzi refleksja i staramy się zmienić by znów spróbować i być kimś lepszym choć czasami rani to ludzi wokół nas. Wszystko to zostało pokazane w tym filmie. Trafiłem na niego przez przypadek i cieszę się takich niespodzianek :) Życzę wielu osobom obejrzenia tego filmu, z polecenia, z własnej woli czy przypadku, bo po prostu warto.