Bo to film Hasa, nie Schulza.

No tak ale tytuł sugeruje, że to jest ekranizacja Schulza. W tym filmie według mnie nie ma ducha twórczości Schulza, jej rdzenia (zresztą tak jest w wielu innych ekranizacjach dzieł literatury). To są swobodne wariacje na temat, impresje, film bardziej dla entuzjastów Hasa niż dla szukajacych filmowego odpowiednika prozy Schulza.

Oczywiście, film różni się od Schulzowskiej prozy, ale jednocześnie w dziwny sposób pozostaje jej bliski. Pozostało to samo tempo opowiadanej historii, rekleksje nad naturą czasu i przemijania, oniryzm, klimat żydowskiego miasteczka, mit księgi, świat widziany oczami dziecka (chociaż Józef jest/był dorosły), ten sam klimat żydowskiego miasteczka. Ale Has stanął przed trudnym zadaniem ne tylko dlatego, że przeniesienie na ekran Schulzowskiego świata jest prawie niemożliwe (inne środki wyrazu, prawie kompletny brak fabuy, etc). Jeżeli wyszedł z założenia, ze ten świat jest żywy i ciągle się zmienia, musiał się odnieść do II wojny światowej i do Holocaustu. Nic dziwnego, że zniknął schulzowski optymizm (bo w jego świecie niemożliwa byla śmierć), a film ma zupełnie inną tonację.

To prawda, pozostaje mu bliski, w pewien sposób pokrewny.
Rzeczywiście przenoszenie na ekran Schulza wydaje się czymś trudnym ale sam Schulz dał klucz do rozumienia swojej twórczości w najważniejszych krótkich esejach czy w liście do Witkacego i można by próbować. Raczej seria obrazów o bardzo wyrazistym nastroju i kolorycie niż tradycyjny film z „fabułą”.

bez obrazy, ale "rdzenia" to raczej ty nie masz...gdybyś miał, spędzałbyś czas ciekawiej niż pisząc tu te bzdety...

Ty za to nie masz kultury osobistej.