film
Sanatorium pod klepsydrą
1973
1h 59m
Józef odwiedza sanatorium doktora Gotarda, w którym przebywa jego zmarły ojciec.
Sanatorium pod klepsydrą
reżyseria Wojciech Has
scenariusz Wojciech Has
produkcja Polska
premiera 24 maja 1973 (Światowa)
nagrody Film otrzymał 2 nagrody oraz 3 nominacje
Nowość
Piękna psychodela.
czytaj dalej
krytyczka niezależna
Ranking ról
Opis filmu Sanatorium pod klepsydrą
Józef (Jan Nowicki) odwiedza sanatorium doktora Gotarda (Gustaw Holoubek), w którym leczył się jego zmarły ojciec. W tym niezwykłym miejscu przenosi się w przeszłość, którą bezskutecznie próbuje przywrócić w realnym życiu. W surrealistycznej rzeczywistości jego ojciec żyje, a on ponownie jest małym chłopcem. Widzi żydowskie miasteczko,... czytaj dalej
Informacje o filmie Sanatorium pod klepsydrą
premiera 24 maja 1973 (Światowa)
na podstawie Bruno Schulz (powieść)
studio Zespół Filmowy "Silesia"
tytuł oryg. Sanatorium pod klepsydrą
inne tytuły The Hourglass Sanatorium Międzynarodowy
The Hourglass Sanatorium USA
The Hourglass Sanatorium Wielka Brytania
więcej
Zdjęcia do filmu realizowano w Krakowie, Drohiczynie, wsi Klęk oraz Konstancinie-Jeziornie (Polska).
Film mimo zakazu ówczesnych władz został potajemnie wysłany na festiwal w Cannes, udało się to dzięki umieszczeniu fałszywych napisów na puszkach z filmem. Przez ten ''wybryk'' Has musiał czekać osiem lat na kolejną możliwość nakręcenia filmu.
Film ten mógł powstać gdyż Kazimierz Kutz jako szef Zespołu Filmowego "Silesia" w którym powstało "Sanatorium pod klepsydrą" zgodził się wyreżyserować obraz "Linia" opowiadający o środowisku partyjnym.
Tu nic nie dzieje się według znanych zasad. Nie ma klasycznej fabuły, ciągu przyczynowo-skutkowego ani nawet stabilnego punktu odniesienia. Zamiast tego widz otrzymuje coś rzadszego: podróż przez świat pamięci, który ulega zatarciu, rozszczepieniu i mitologizacji. Wojciech Jerzy Has, adaptując prozę Brunona Schulza, tworzy film o wyjątkowym charakterze – seans bardziej literacki niż narracyjny, bardziej emocjonalny niż logiczny. Kino, które nie tyle się ogląda, co się w nim trwa. więcej
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
Obejrzałem "Sanatorium..." wczoraj przy okazji przeglądu Hasa w warszawskiej Kulturze. Nie zamierzam tu opisywać swoich wrażeń ogólnych, tego co sądzę o scenografii, kostiumach, montażu czy grze aktorskiej. To nieistotne dla wątku, który chciałbym poruszyć.
Jak wiadomo, film ten jest luźną adaptacją kilku opowiadań...
Sanatorium pod klepsydrą jest filmem nie mieszczącym się w żadnej skali, ani konwencji. Has
już w "Rękopisie" udowodnił, że jest magiem kadru. I o ile w "Rękopis znaleziony w Saragossie"
widz raczony był ascetycznym czarno-białym kadrem, to w "Sanatorium pod klepsydrą" miał aż
nadmiar kolorów (szczególnie po...
Przez tą schizę nie mogę normalnie myśleć dzień po seansie. A tak na poważnie ten film oczywiście
jest arcydziełem pod każdym względem - szczególnie imponuje mi scenografia które jak na tamte
czasy robi wrażenie. Film jest mega zeschizowany i normalny przeciętny widz na poziomie "M jak
Miłość" czy fan...
Wg mnie, w drugiej połowie swej twórczości, Has wypracował sobie niezwykle rozpoznawalny styl, który przypomina mi
nawet styl Felliniego. Metaforyczność, surrealizm, podróż bohatera przez własną psychikę. Wszystko u Hasa współgra,
jest ważne na tym samym poziomie i wspólnie tworzy niezapomnianą atmosferę- od zdjęć,...
