Wydaje się słuszne zarzucenie mówcom, że nie mają adekwatnych uznanych tytułów naukowych. Bycmoże są zwykłymi amatorami psychologii. Myślę że to bez większego znaczenia. Pan Jezus też nie miał tytułów i uznania w swoim środowisku życia. Byli tylko utrapieni grzesznicy, którzy doznawali laski nawrócenia.
Na mnie film zrobił duże wrażenie. Może nie tyle, jeśli chodzi o mantrę i jej "cudowna moc". Wydaje mi się że kluczowe jest dostrzeganie siebie we wszystkim. Wówczas łatwiej żyć w pokoju, prawdzie, akceptacji, łagodnosci i jedności. Drugim kluczowym elementem jest służenie i dawanie. Wszystkie te postawy opisane w ewangeliach są trudne do przyswojenia, do zastosowania na zawsze. Dlatego bo robimy to swoją mocą, swoim zaparciem, którego nie starczy na zawsze. Utożsamienie się z całym stworzeniem, które wg Boga jest dobre. (Rdz1) pozwala zjednoczyć się z duchem Bożym i wówczas On żyje w nas. Św Paweł mówi: już nie ja żyję a żyje we mnie Chrystus. My mamy żyć w Chrystusie, w permanentnym zmartwychwstaniu. Wierze, że nie ma strachu bo przecież Chrystus zwyciężył śmierć=grzech. Nie boje się o życie doczesne, bo wszystko mogę w Tym który mnie umacnia. Zmiana myślenia, metanoja. To jest to! To Bóg dokonuje tej zmiany w nas. To on obiecuje dać nowe serce z ciała zamiast kamiennego. Dzięki przesłaniu tego filmu jakoś lepiej rozumiem nauki chrześcijańskie. Zagadki abstrakcyjnych absurdów do których skłania Słowo Boże. Głupstwem jest dla Boga co mądre jest dla ludzi (1Kor 1,25). Sam praktykowałem tego dnia którego oglądałem film mówienie sobie - jestem tym - wobec rzeczy i ludzi którzy mnie irytowali. I momentalnie odmienialem swoje myślenie. Jakby bez wysiłku akceptowałem, wracałem do poczucia pokoju z daną rzeczą.
Film w moim odczuciu nie niesie wiele, trochę nawet przesądzony z egzaltacją. Niemniej dla mnie kilka dosłownie myśli z filmu lepi w logiczną całość trudne postawy do jakich skłania słuchaczy Chrystus.