Nie jest to oczywiście opowieść filozoficzna czy metafizyczna, a komedia stanowiąca kwintesencję stylu Pythonów. Najkrócej można powiedzieć, że zrobiono tu wszystko, czego nie powinno się robić w dobrym, w rozumieniu wczesnych lat 80., filmie. Tak więc wyśmiano dwa najważniejsze wyznania w Europie (protestantyzm i katolicyzm), zaserwowano widzom sporą dawkę krwi, krzyków, nagości, scen budzących obrzydzenie. Żartuje się tu ze wszystkiego, z czego przyzwoity Anglik nigdy by nie zażartował - jak choćby z liberalnej w swych zasadach królewskiej armii, twardej dyscypliny w szkołach czy wreszcie z tragicznie krwawych dla Anglików wojen burskich.
Humor ten często jest śmieszny, ale nie zawsze. Naprawdę fenomenalna jest chyba tylko część poświęcona sprawom seksu w Trzecim Świecie (tutaj reprezentowanym przez hrabstwo Yorkshire). Bardzo przyjemne są teksty piosenek, niestety muzycznie wygląda to już dużo gorzej i prawdziwym hitem mogłaby się stać tylko jedna - stylizowany na hymn religijny utwór "Każda sperma jest święta".
Pythoni oczywiście jak zawsze imponują komicznym kunsztem, choć mają ułatwione zadanie, bo w takim filmie wszystko jest mocno umowne.