no i znowu dalem sie zaskoczyc, kolejny raz spodziewalem sie mrocznego (i krwawego ;)) samurajskiego dramatu, a zamiast tego otrzymalem... kolejny swietny film masahiro shinody. scenariusz jaki wyszedl spod reki shuji terayamy byl najmniej przeze mnie oczekiwanym ;) - 'buraikan' nie jest nawet dramatem, to tragikomedia o bardzo ironicznym zabarwieniu. zrealizowana w formie podobnej do wczesniejszego 'podwojnego samobojstwa' opowiada losy kilku postaci, ktore - kazda na swoj wlasny sposob, nie zawsze swiadomie i z wlasnej woli - przeciwstawiaja sie dyspotycznemu wladcy, ktory jak sam twierdzi dla dobra ogolu zakazuje kolejnych rozrywek. sa wsrod bohaterow gejsza michitose i niedoszly aktor, a zawodowo len, wrozbita i uwodzicel naojiro, jego zaborcza matka, nieodpowiedzialny ojciec szukajacy swego syna, chciwy kupiec, perfekcyjnie bezlitosny zabojca i najbardziej swiadomy swych poczynan sluga owego wladcy kochiyama soshun (swietny i jak zwykle charyzmatyczny tetsuro tamba). rezyser zaskakujaco dobrze zongluje charakterami tych postaci i przeskakuje z dramatu do komedii - a sam film zamienia w obraz nie tylko walki karnawalu z postem, ale i mlodosci ze staroscia oraz tradycja a nowoczesnoscia. 'buraikan' to mieniacy sie kolorami teczy spektakl w rytmie jazzu, niestety nie w wykonaniu toru takemitsu, lecz masaru sato - nie ujmujac temu drugiemu ani kropli geniuszu, takemitsu mogl pokusic sie tu o cos naprawde wybitnego. chociaz nie jest to najwieksze dzielo masahiro shinody, to ma w sobie magie dawnego kina - nie robionego pod konkretna publicznosc i dla okreslonego zysku, lecz zywiolowego i podejmujacego kazdy mozliwy temat. szczerze polecam :)