Sam dobór aktorów blokuje uwierzenie w ten świat: chłopak mógłby zagrać raczej w "Wakacjach z duchami" , i to czarny charakter (ta specyficzna dykcja, głos, nawet wygląd - zderzone z jego intelektualnymi zainteresowaniami ... to w ogóle się nie klei), dziewczyna w bieli mniej ciekawa i wiarygodna niż piękna sceneria, która płynie wokół niej. Służące skontrastowaniu z idealistycznym światem młodego bohatera dialogi dorosłych - słabo wyreżyserowane i sfilmowane - dodałbym do przeciętności ich świata jakąś wyraźną groteskę, by widz nie pozostał po scenach z nimi tylko z grymasem niesmaku, lecz i z ironicznym uśmiechem, a nawet więcej niż ironicznym, z śmiechem autentycznego ubawienia. Błędy obsadowe dotyczą też tych "dorosłych" - zastanawiałem się, dlaczego oni tak "monotonnie" grają, tak poprawnie jeśli chodzi o realizm, ale w filmie radykalny realizm (może: słabo wyreżyserowany?) nuży i staje sie swoim zaprzeczeniem. Sprawdziłem ich biografie - to kostiumolożka, reżyser oraz polonistka z dorobkiem 2 filmów. Oto przyczyna, a może też to, że reżyserował ich nie Zanussi, który czasem też angażował amatorów czy półamatorów.

Film nie pozwala wejść w swój świat, człowiek zatrzymuje się na pytaniach o sprawy filmowe: "dlaczego wybrał takiego aktora? o, jaki piękny plener, wart filmu dokumentalnego...; irytacja Piotrka idealnie pasowałaby do "Stawiam na Tolka Banana", gdzie zagrałby kolejne w tamtym serialu niedopilnowane dziecko, a nie jak tu młodzieżowego intelektualistę, a te edukacyjne zainteresowania pasują tu doń jak wół do karety".