Bo z faktycznym powstaniem ten film zbyt dużo wspólnego nie ma. Fakty mniej więcej niby się zgadzają, ale klimat jest zupełnie inny. Spartakus w filmie jest kimś pomiędzy herosem klas wyzyskiwanych, a wcześniejszym wcieleniem Jwzusa. Naprawdę sam kazał ukrzyżować rzymskich jeńców, gdy chciał sprowokować legiony do ataku. Idealizację historii najlepiej widać w dziejach Spartakusa po przegranej bitwie, które są może i ładne i wzruszające, ale z historią rzeczywistą mają się nijak. Nie jest to zarzut, ale przestrzegam przed patrzeniem na film jako wierne pokazanie powstania.

a ja wam tak: czy ty byłeś przy tym, że film zbyt dużo wspólnego nie ma?:) Ja uważam, że pomimo amerykańskich dialogów i typowo amerykańskiego poprowadzenia scenariusza (w ostatniej niespodziewanej chwili wybucha powstanie), film jednak jest wiernym oddaniem faktów. Kirk Douglas świetnie sprawdza się w roli zarozumiałego z deka Spartakusa. Bardzo podobało mi się zakończenie, świetnie zaprojektowane przedłużanie końcowej sceny, w której Douglas cierpi, ale jednocześnie jest szczęśliwy (i tu już przyznaje, że nie mam pojęcia czy to była prawda historyczna), że jego syn nie tyle "urodził się wolny", co "dostał za życia wolne obywatelstwo". Robi wrażenie.

Fajnie zrobiona jest tutaj też rola Juliusza Cezara - jest skromny:) Dokładnie tak jak powinno być na kilka lat przed triumwiratem i późniejszym objęciem przez niego rządów... To też robi na mnie wrażenie.

a..................
,,,.,,,,,,,,,,,.. ,m ,m , m, m, ., . ,. . . , ., ., . ,. ,. . . . ,., .
9/10