Jest to najcięższy film jaki w swoim zyciu było mi dane obejrzeć. Film zamiast kategorii s-f, powinien być w kategorii Psychologiczny/Filozoficzny.
W tym filmie niema w sumie nic, do czego przyzwyczaiło nas tradycyjne kino s-f. Niema wizji przyszłości, efektów specjalnych itp.
Za to są, długie piękne ujęcia, świetny klimat i pomysł. Ale wszystko zatopione jest w statycznej akcji, długich rozmowach i głębokich przesłaniach. Otóż zbyt głębokich czasami ;)

Nie mówię, że film jest zły, bo mnie osobiście zachwycił pomysł komnaty życzeń i ciężaru jaki powoduje wymyślenie czegoś dobrego (do złych rzeczy, życie nas przyzwyczaiło, gorzej gdy mamy pomyśleć o czymś dobrym i by się spełniło, DOKŁADNIE POMYŚLEĆ O KONSEKWENCJACH), zachwyciła mnie scenografia. Lecz nużyła statyczność, odniosłem wrażenie że Tarkowski, chciał mi powiedzieć za dużo językiem, który rozumiał tylko on ;) Wrażenie, że sztuka, dla sztuki, że za długi i zbyt rozwlekł to co chciał powiedzieć...film trąci dłużyznami.

Warto się zmierzyć z tym filmem, no ja próbowałem 3 razy i kupuje z niego tylko pojedyncze sceny i dialogii.

Moja ocena...6/10


P.S. Dalej, zjedźcie mnie filozofowie i fani ;) Czekam aż mnie zagryziecie ;)