Niemal 3h godziny spacerowania i - chociaż mądrych, ale za to nudnych - rozmów to niestety za długo, aby móc cieszyć się z, jak niektórzy twierdzą, dzieła. Był naprawdę porządny klimat, atmosfera tajemniczości, trochę niepokoju, ciągły znak zapytania - jak to się skończy? - ale to wszystko zostało zabite przez rozciągnięte w nieskończoność sceny.
To samo ze zdjęciami - cóż, że ładne, porządne, skoro w pewnym momencie widz odwraca wzrok i myśli "Już nie mogę". Bo to za dużo.
I dalej to samo - Strefa pobudza do myślenia, stawia pytania, niepokoi i przestrasza, daje widzowi wiele, tak, ale tylko po to, żeby po jakimś czasie zacząć nużyć.

Było kilka świetnych scen, na przykład monolog Pisarza zaraz po tym, jak został wystawiony przez Stalkera, albo scena zamykająca film z Natashą, jednak one, nawet w połączeniu klimatem i z tym, co chciał nam powiedzieć Tarkowski (a chciał nam powiedzieć wiele - i zdaje się, że to zrobił), nie sprawiły, że męczące dłużyzny stały się emocjonującą przerwą na przemyślenia i poszukiwania odpowiedzi.

Chociaż niektórzy twierdzą, że ten film jest arcydziełem, ja chętnie zobaczyłbym go w wersji o 1h krótszej. Ode mnie mocne 5, a słabe 6.