Może i tak, ale weź pod uwagę, że w tym przypadku książka powstała na podstawie filmowego pierwowzoru, a nie odwrotnie.

zgadzam się z moim przedmówcą;)- akurat w tym przypadku film jest lepszy niż książka

książkę przeczytałam najpierw, dopiero później widziałam film- i kiedy go obejrzałam, to książkowi bohaterowie wydali mi się tacy...nudni, "płascy", pozbawieni życia...

najpierw dowiadywać się, potem pisać komentarze ;)

Chyba powinnaś wiedzieć, że książka pani Kleinbaum powstała właśnie na podstawie filmu... A więc nie byłoby tych wspaniałych emocji, gdyby nie chłopcy i Robin Williams na czele...
pozdrawiam!:)

Popieram! Właśnie przed chwilą skończyłam czytać i jeszcze mam łzy w oczach, a rzadko ryczę przy książkach i bardzo chcę zobaczyć film!! W telewizji jest podobno często, ale nic nie widzęw programie.... Poczekamy, zobaczymy....

Wiesz marcepanna - ten piękny film puszczają w TV. Ale nie (i na szczęście, bo reklamy by wszystko zakłóciły) w tych komercyjnych programach jak TVN czy Polsat - oni wolą puszczać jako "MEGAHIT" (to już w ogóle przesada) durnowate filmy z Seagalem. "Stowarzyszenie ..." oglądałem na Ale Kino! - w ostatnim miesiącu był chyba 3 razy :) Polecam również świetny kanał filmowy - "Zone Europa". Ostatnio oglądałem na nim rewelacyjny "Midnight Express".

POZDRAWIAM !!!

Jak wspominali przedmówcy, książka jest na podstawie filmu. I to widać. Ja najpierw czytałem książkę, a potem obejrzałem film i porównanie wypada zdecydowanie na korzyść dzieła Weira. Książka jest niezła, ale film jest genialny.

Ja film widziałam i książkę czytałam. Polecam ją, przyjemnie i lekko się czyta, jeśli barany z mojej klasy przeczytali to znaczy już coś znaczy! Moim zdaniem mało który film może być lepszy od książki.

O niee!
Najpierw obejrzałam film, potem zabrałam się za książkę :).
I choć film świetny, książka jak na treść zgadzająca się z filmem również, ale książka winna zawierać literackie słownictwo, szczegółowe opisy, rozbudowane zdania, opisy uczuć bohatera (chyba, że mowa o behawioryźmie;).... no wiecie, aby wszystko było jak na dłoni.
A tego w książce brakło.

Dokładnie ! Brakowało mi wszystkich opisów i myśli bohaterów.
Zdaje mi sie, ze gdybym najpierw przeczytała książkę( a najpierw oglądnęłam film) to nie sięgnęłabym po film, bo książka, mimo że wciągająca i przyjemna nie zachwyca aż tak bardzo jak właśnie film. I w tym wypadku kolejność >książka - film< nie jest godna zastosowania ;)
Pozdrawiam ;)

Zgdadzam z porzednikami. "Stowarzyszenie (...)" to arcydzieło, a książka, jako że powstała później, jest jedynie pewnym uzupełnieniem, by jeszcze raz przeżyć przygody bohaterów, tym razem we własnej wyobraźni. Samo przeczytanie powieści nie wystarcza. Choć w to trudno uwierzyć, jest niczym w porównaniu do filmu. Weir wyśmienicie zobrazował swą myśl i wizję problemu.
Gorąco radzę obejrzeć najpierw film, a później przeczytać książkę w celu ewentualnego przypomnienia sobie obejrzanego seansu.

W ogóle moim zdaniem pisanie książki po filmie to bezsens... jednak ja najpierw przeczytałam, później obejrzałam i myślę, że to nie jest złe, bo chyba każdy z nas lubi po lekturze obejrzeć jej adaptację,żeby zobaczyć "jak oni sobie to wyobrazili". Film jest wspaniały :D

dołączam się do dyskusji choć nigdy nie czytałam, ani nie widzialam "Stowarzyszenia..". co prawda miałam wielką ochotę film oglądnąć, ale zawsze uciekałam sprzed ekranu, gdyż trzymałam i trzymam się niezmiennie zasady "najpierw książka, potem film". dopiero dziś dowiedziałam się, że w tym przypadku powstała książka, następnie film. cóż....:P zgadzam się z przedmówcą/-cami - powieści tworzone na podstawie filmu to z reguły cienki pomysł z bardzo sztandarowym wykonaniem. ale, ale...wyjątki potwierdzają regułę - a te wyjątki to prawdziwe perełki zazwyczaj :)

ja teraz właśnie skończyłam czytać tą książkę i równie dobrze się popłakałam... szególnie przy końcu... przy filmie nie da się tak popłakać. Osobiście wolę książki niż filmy...

film dobry; równie mocno płakałam przy książce jak i przy filmie podczas sceny, kiedy chłopcy mówią to magiczne "O, Kapitanie mój, kapitanie!". Jednak stawiam na książkę. Szczególnie dla ludzi z wyobraźnią. Niezapomniana lektura.

ja tak płakałem że poleciałem po podpaski , bo nie wiedziełem jak zatamować łzy , straszne, straszne:)

to był pierwszy film na jakim kiedykolwiek płakałam. a prawie nigdy nie płaczę na filmach. oprócz stowarzyszenia tylko na "Zielonej Mili"

Ja najpierw przeczytałam książkę. Pod koniec płakałam jak bóbr. A film niestety nie wzbudził we mnie takich emocji... I wydał mi się trochę za długi i zbyt monotonny.

ja osobiście nie płakałem :D chociaż pod koniec jakoś tak mi się smutno zrobiło :D

ale także uważam że ksiązka jest lepsza od filmu (mimo iż powstała na jego podstawie) :) :)