Quentin powiedział kiedyś w wywiadzie, że europejskie kino nie potrafi opowiadać historii - że jest to domena Hollywood. No i proszę, Substancja radzi sobie w tej kategorii całkiem nieźle - Gaspar Noe jest zapewne bardzo dumny. Są też wejścia iście Lynchowskie (chwilę przed finałem).

Chwilę po seansie przypomniałem sobie równie genialny utwór grupy HMLTD - Proxy Love i do tej pory zastanawiam się czy reżyserka inspirowała się klipem do tego numeru (i samym numerem), czy może pech chciał, że zabrakło ich na ścieżce dźwiękowej w finale? Link: https://youtu.be/rMO9Rkfx1zc