fabuła chyba miała być taka groteskowa...
film nie był rewelecyjny, zgadzam się, ale mnie w sumie odpowiadał.
zgadzam się aprpo's scenerii i zdjęć :)

Też uważam, że film rewelacyjny nie był, ale jak dla mnie ok. Dobrze mi się oglądało i często do niego wracam. Fabuła była śmieszna chwilami, ale mi się to akurat bardzo podobało :P też się zgadzam co do scenerii i zdjęć.

ja ten film kocham(chociaż go nie oglądałam) przede wszystkim za deppa, helenę i klimat.....

Więc zrób przysługę ojczyźnie i zobacz go, dopiero wtedy go sobie kochaj, nawet publicznie i ile wlezie.

Nie rozumiem. Jak może ci się podobać coś czego nie widziałaś ? Jedynie co to możesz przypuszczać, że film wpadnie w Twoje gusta i możesz przypuszczać że Ci się spodoba, bo wpływają na to różne aspekty. Ale nie możesz powiedzieć, że kochasz coś czego nie widziałaś i co może Ci się podobać mniej niż sądzisz :P

Mi ten film bardzo się podobał, choć oglądałam wiele lepszych od tego, ale... to jest zupełnie inny gatunek filmu...<połączenie musicalu, thilleru, dramatu, horroru <?>> i dlatego uważam że jest świetny w swojej kategorii. Poza tym, jest to film na podstawie sztuki i bradley'owskiego musicalu "Sweeney Todd" więc te wątki które wydawały się smieszne takie właśnie miały być. Czytałam parę podobnych sztuk i również miałam takie odczucie śmieszności w tym wszystkim. Wieć nie dziwni mnie fabuła... Ale każdemu podoba się co innego ;)

broadwayowskiego chyba? ;)
Wg mnie, tak po pewnym czasie obserwacji - mieszanka zdecydowanie nie dla każdego.

Właśnie trochę przesadzoną fabułą charakteryzują się musicale i ogólnie sztuki teatralne. No, ale miało prawo Ci się to nie podobać. Z tym filmem jest też tak, że im więcej razy obejrzysz tym bardziej będzie się podobał,
[znowu cecha łącząca musicale] no ale tak naprawdę jest (:

Zgadzam się, Burton właśnie operuje tym "jakie coś ma być", by ukazać zarazem tego urok, jak i śmieszność, zalety i wady, pokazuje ludzkie postawy, zaprasza to świata swojej fantazji, własnych wizji - a ja np bardzo lubię czuć, po prostu, móc coś silnie przeżywać, poznawać sercem, poznawać czyjeś wobrażenia, sposób patrzenia... Burton zawsze oferuje jedno - oryginalność. Bawi się w tworzenie różnych rzeczy bardziej, niż je tworzy, groteska, zawsze groteska, ale i... piękno i prawdy o świecie, ludziach. I emocjonalność.

Spodziewając się czegoś konkretnego po jego filmach, można równie dobrze darować sobie ich oglądanie, bo zazwyczaj będzie się rozczarowanym - chyba, że zna się tego reżysera i spodziewa się jego klimatu i wyobraźni, ale zawsze pokazuje coś nowego, innego, więc najlepiej niczego nie oczekiwać.

Ten film nie wydał mi się ani zły, ani rewelacyjny, jak często mam z bartonowskim kinem, prezentuje coś wyjątkowego i lubię jego cynizm, wieloma rzeczami mnie zachwyca, ale inne nie robią na mnie wrażenia, lub właśnie robią - negatywne. Ale po "Sweeney Todzie" co ciekawe nie miałam ambiwalentnych odczuć, tylko myśli - bo sama nie do końca wiem, dlaczego - ale mnie zachwycił.