Mistrzowskie zdjęcia miejsca pozornie bezbarwnego i monotonnego, jakim jest zakład karny na Białołęce. Dodatkowo niezapomniane wrażenie wywiera scena pierwszej kąpieli głównego bohatera. Całość doskonale skomponowana z muzyka, lekką kalką muzyki z "Długu"...Cóż, taki kompozytor. Hmm, Silver Screen to moje ulubione kino. Zawsze zachowuje bilety z kina, takie skrzywienie...Po tym filmie mogę powiedzieć, ze to głęboko posunięte asekuranctwo:) Zabójstwo popełnia się z różnych pobudek, ale zawsze jest to próba przekroczenia pewnej granicy. Przekroczenie tej granicy po raz drugi, nie stanowi już takiego problemu jak za pierwszym razem. Znane są reakcje, zestaw stresów i konsekwencje. To dotyczy każdego, niezależnie, kim jest, jakie ma wykształcenie itd. To banał, ale takie przemyślenia nasunęły się, gdy obserwowałam jednego z bohaterów, "pomagającego" samobójcy… Wyciszony na co dzień, „pomaga” z zimna krwią… Scena rozmowy z matka na ostatnim widzeniu. Słowa, które padają, jego zachowanie...Mam nieodparte wrażenie, ze tak na prawdę to już nie chce wyjść z wiezienia. Tak, jakby tylko w tym hermetyczny świecie przestrzegane były podstawowe zasady... Na zewnątrz one nie istnieją, skoro znalazł się w tym miejscu itd. To pierwsze wrażenia...