Film jest utrzymany w duchu zdobyczy włoskiego neorealizmu i dlatego sprawia wrażenie
bardzo surowego, oszczędnego w rysowaniu psychologicznych rysów postaci - widz stoi
jakby na zewnątrz bohaterów i ogląda ich uwikłanie w społeczne i rodowe schematy.
Zaryzykowałbym nawet że film jest pokłosiem lewicowych zapatrywań - gdyż główni
bohaterowie swój upadek i swoje życiowe niepowodzenia - - tak przynajmniej ukazuje
reżyser - zawdzięczają światu gdzie społeczna machina oparta na zysku nie daje szans
młodym ludziom wyrwać się z kręgu biedy i beznadziejności. awans społeczny jest trudny -
wymaga determinacji i pomocy innych, niektórym się udaje a niektórym nie - dobry
aczkolwiek bardzo wbrew pozorom politykujący film, do tego niełatwy w interpretacji dla
współczesnego widza przyzwyczajonego do fabularnych i wizualnych fajerwerek, fani
starego kina powinni być jednak zadowolenie 6,5/10 mocne