"Mysle,ze sposob mam...patrze w przyszlosc wirtualnie(...)"
Urzekla mnie opowiesc nauczyciela historii, ktory doswiadcza niemoznosci zaspokojenia wlasnych potrzeb zyciowych co w jego przypadku wiaze sie z redukowaniem wlasnego napiecia emocjonalnego za pomoca narkotykow...Wraz z uplywem minut filmu poznajemy cechy i nature Duna, ktorego rytm kazdego dnia wyznacza praca w szkole (dajaca zludzenie ustabilizowanego zycia),a wraz z nasteniem wieczoru robi sie przytlaczajaco az od do chwili uwolnienia...Z czasem te dwie odzielne (na pozor) czesci zycia glownego bohatera zaczynaja sie zazebiac i zacierac...determinujac w coraz wiekszym nasileniu zycie nauczyciela.Film ten w duzej mierze sklania do wnikniecia w konstrukcje umyslu narkomana i ludzi dotknietych tym problemem...Wdrazajac sie w postac Duna odkrywamy,ze brak wyraznych celow i wartosci w jego zyciu ma istostny wplyw jak wygladaja jego kolejne dni, w ktorych wciaz brak sensu...Odczuwalana silna dezintegracja potrzeb, dazen, obrazu swiata i siebie samego oraz emocji stanowia obszar konfliktow jakie przezywa glowny bohater.Ryan Gosling, ktory poraz kolejny udowodnil swoj talent do wnikania w postacie, ktore kreuje, swietnie sprawdzil sie w tej historii.Jego gra aktorska moze nie wybija go na wyzsze wyzyny, ale trzyma poziom i atmosfere filmu w wiarygodnej calosci.Drugim punktem odniesienia w tej opowiesci jest Drey, ktora odslania swiat handlu narkotykami,a takze staje sie z uplywem czasu bliska Dunowi i kmis kto moze byc jakims swiatelkiem w tunelu.To wlasnie ona, a nie dorosli oferujacy pomoc, jako jedyna wykazuje zrozumienie i ostatecznie laczy ich przyjazn oparta na dopelnieniu potrzeb. Half Nelson porusza wiele watkow w sposob inteligentny i wciagajacy.Mocnym punktem filmu jest rowniez muzyka,ktora doskonale odzwierciedla ten niepowtarzlany klimat.Goraco polecam film i muzyke!!!:D