Ten film sprawia, ze zagonieni w swoim zyciu,zwalniamy...czasem na krótszą , czasem dłuższą chwilę,ale jednak zwalniamy.Wajda przypomina nim nam o przemijaniu, o tym ,że właśnie czasem tak jest, że w srodku słonecznego dnia, beztroskiego lub bardziej skomplikowanego-nagle kogos tracimy i nigdy na to nie jestesmy przygotowani...to pesymistyczna wizja, ale bardzo prawdziwa.I dlatego ten film zapada w człowieka mocno.Krystyna Janda - świetna,nareszcie bez tych swoich manier aktorskich,taka człowiecza w swoich osobistych wyznaniach, ale jako Marta również.