Od wielu już lat obserwuję spadające wymagania dotyczące kina.
I choć wszyscy wiemy, że film jest przecież najważniejszą ze sztuk, to i tak z każdym dniem uczymy się traktować kino raczej jako formę rozrywki. Coraz czystszej, bardziej nieskazitelnej, to już prawie jak cukier, albo kokaina.. Whatever..
Chcemy się bawić. Widzieć kolorowe obrazki, duuuużo kolorowych obrazków. I ma być akcja.. Tak, tak.. musi się dużo dziać. W zasadzie nawet tak dużo, że jak nie będziemy w stanie tego zrozumieć, to.. tak, tak, możemy to nazwać sztuką. Eureka! I może coś szokującego? Nie wiem, niech człowiek zamienia się w mrówkę i rozwala cały świat, albo niech wszyscy księża okażą się pedofilami.. No, no.. Co to będzie za sztuka..
Nabijam się trochę, ale w gruncie rzeczy nie jest mi do śmiechu, gdy film który w przystępny sposób pokazuje jak zaczyna wyglądać nasze życie, jak stajemy się inwigilowani i do jakich tragedii może to doprowadzić, sprawia, że stajemy się znudzeni.
Bo tu nie strzelają, cycki małe i do tego zakryte przez cały film, a na Marsie nie wybudowali kolejnej stacji. Ludzie, to jacy stajemy się głupi, mając na myśli ogół społeczeństwa, jest doprawdy rozbrajające!
I te komentarze.. Czytałem Orwella i film mnie jakoś specjalnie nie natchnął..
Ha, ha.. Obudźmy się wreszcie!
Bo walka o naszą prywatność już niedługo będzie walką straszniejszą od tej na wojennym froncie. Nie wierzycie? Zaczekajcie jeszcze kilka lat..