ten motyw wystepuje w bardzo wielu filmach, oprocz shuttera czy the grudge, mozna ujrzec czarnowlose i blade dziewczyny czy tez kobiety w takich filmach jak: The Wig, Dark Water czy Face
nie wiem czy to ma jakies podloze w azjatyckich legendach, ale na pewno tne motyw wystepuje w legendach Aztekow

Religia aztecka stała się skomplikowanym, wielowarstwowym systemem wierzeń o rozbudowanym panteonie bogów, licznych mitów i odpowiednich rytuałów. Wśród nich znalazło się miejsce dla różnego rodzaju duchów, przeważnie nieczystych, którymi były zwykle kobiety zmarłe gwałtowną śmiercią. Cihuateteo, na przykład, to złośliwe demony, niebezpieczne dla dzieci, szczególnie podczas feralnych pierwszych dni roku. Stawały się nimi kobiety zmarłe w połogu, które czyhały na swe ofiary zazwyczaj na skrzyżowaniu dróg. Miały mleczno-białą cerę, dłonie pokryte kredowym pyłem oraz znak skrzyżowanych kości na odzieniu. Niejednokrotnie kopulowały z mężczyznami, zapewniając tym samym przetrwanie swego wampirzego rodu. Cegua natomiast była w tradycji azteckiej demonicznym stworem w ciele pięknej kobiety, która zwodziła nocami mężczyzn, a następnie czyniła z nich głupców. Ubrana była zwykle w białą długą suknię z kukurydzianych liści z woalką zakrywająca jej twarz, miała długie czarne włosy, które gęsto opadały jej na twarz.

znalazlem :) ta dziewczyna to postac z japonskiej legendy

cytat:
Bez wątpienia jednym z największych atutów "Kręgu" Hideo Nakaty jest kreacja mściwej i uosabiającej zło absolutne, Sadako, dziewczynki utopionej w kamiennej studni i w niej zamurowanej. Budząca grozę bohaterka jest niezwykle udaną próbą zaadaptowania na potrzeby współczesnego horroru jednej z najbardziej znanych postaci z japońskiego folkloru - Oiwy (Oiwa-san). W jednym z wywiadów reżyser przyznaje, iż do realizacji filmu skłoniła go, poza oczywiście znakomitą ksiązką Koiji Suzukiego, klasyczna japońska opowieść grozy - "Yotsuya Kaidan". Napisana w 1825 r. sztuka autorstwa Nanboku Tsuruya IV, z przeznaczeniem do wystawienia w teatrze kabuki, opisuje mroczne historie o niegodziwcach dopuszczających się zbrodni i mściwych duchach, przybywających zza światów, by wymierzyć okrutną sprawiedliwość. Tsuruya pisząc swoje dzieło prawdopodobnie czerpał inspirację z prawdziwego zdarzenia, o którym było głośno w dawnej Japonii. Pewien samuraj dowiedział się o romansie swojej kochanki ze służącym i w akcie straszliwej zemsty, przybił niewierną kobietę i nielojalnego sługę gwoździami do drzwi, a następnie wyrzucił je do pobliskiej rzeki Kanda.

Bohaterem jednej z opowieści jest Iyemon (Iemon), ubogi ronin (bezpański samuraj) i jego piękna, lecz ciężko chorująca żona Oiwa. Samuraj szybko popadł w ubóstwo i zmuszony został do niewdzięcznej pracy wytwórcy papierowych parasoli. Z trudem udawało mu się utrzymać dom, małżonkę i ich nowonarodzone dziecko. Coraz większe zwątpienie ogarniało Iyemona. Przypadek sprawił, że poznał wówczas wnuczkę zamożnego sąsiada, która zakochała się w nim. Zachęcony przez dziadka dziewczyny, który chciał, aby Iyemon został jego zięciem, postanowił otruć Oiwę jakimś rzekomo "medycznym" napojem. "Lekarstwo" oszpeciło kobietę: garściami wypadały jej włosy, twarz wyglądała jakby ktoś oblał ją kwasem, a jedno oko wypływało jej z oczodołu. Oiwa umarła w potwornych mękach.

Iyemon wymyślił historyjkę, wedle której to Oiwa miała romans z jego sługą, Kobotoke Kohei (inna wersja legendy mówi, iż Kohei wiedział o zbrodni swego pana, dlatego musiał zginąć). Aby uwiarygodnić swoją opowieść o niewiernej żonie i niewiernym słudze, zabił także Koheia, a następnie przybił obydwa ciała do drzwi i wrzucił do rzeki. W ten sposób, odsunąwszy od siebie wszelkie podejrzenia, Iyemon mógł w spokoju zająć się przygotowaniami do ślubu z wnuczką bogatego sąsiada.

Podczas uroczystości stało się coś strasznego. Szczęśliwy Iyemon, podniósł welon panny młodej, aby ją pocałować. I wtedy, zamiast swojej pięknej żony, ujrzał przerażający obraz Oiwy. W panice, chwycił za katanę (samurajski miecz) i odciął jej głowę. Dopiero po chwili zdał sobie sprawę, że tak naprawdę zabił świeżo poślubioną małżonkę. Zrozpaczony i załamany wyruszył, aby wyznać wszystko niedoszłemu teściowi, ale na swojej drodze spotkał ducha Kohei'ego. I jego także pozbawił głowy. Choć chwilę później okazało się, że zabił dziadka dziewczyny.

Odtąd, gdziekolwiek Iyemon by się nie udał, zawsze prześladował go duch okrutnie zamordowanej żony. Nawet w świetle latarni widział zniekształconą twarzy Oiwy. Pewnego dnia wyruszył na połów ryb, żeby trochę odpocząć i natknął się na kołyszące się na wodzie drzwi z przybitymi na nich zwłokami Oiwy i Kohei'ego. Wstrząśnięty tym widokiem, uciekł do domku w górach, gdzie jednak koszmarne wizje nadal go prześladowały. Męczarnie żonobójcy skończyły się dopiero, gdy w górskim domku odnalazł go brat Oiwy i zemścił się za śmierć siostry.

dodam że to jedna z wielu wersji legendy z dziewczyną o czarnych włosach. ta akurat jest popularna bo przetłumaczona na polski :).