Selma Blair była pierwszym wyborem do roli Karen.
Pod koniec filmu, kiedy Karen znajduje się na ziemi, pojemnik z gazem jest zamknięty pokrywą. W następnym ujęciu jednak, pokrywa jest ściągnięta.
Kiedy Karen i Matthew są na cmentarzu, Matthew zapala papierosa. W następnym ujęciu papierosa już nie ma.
Prawie wszystkie lokalizacje zdjęć: dom, ośrodek pomocy, mieszkanie siostry, niektóre ulice i sklep spożywczy, pojawiły się w japońskim Ju-on: The Grudge (2003). Nie uczyniono tego jednak z powodów budżetowych, ale ponieważ oba filmy z założenia miały być prawie identyczne tylko przeznaczone dla 2 różnych publiczności: japońskiej i amerykańskiej.
Film realizowano od końca stycznia do kwietnia 2004 roku w Tokio, w Japonii. Dodatkowe sceny dokręcono w lipcu.
Film kręcono w Aoyamie i w Tokio (Japonia).
Po drodze na cmentarz Karen i Doug mijają na ulicy 3 uczennice - jest to odniesienie do Izumi i jej przyjaciółek Chiharu i Miyuku z japońskiego oryginału "Ju-on: The Grudge".
Mimo, że sceny w domu były nagrywane w studiu, cała ekipa filmowa musiała zdejmować buty według starego japońskiego obyczaju.
Toshio często pokazywał się w filmie z kotem choć w rzeczywistości chłopiec, który grał rolę Toshio - Yuya Ozeki panicznie bał się kotów.
Pod koniec filmu Kayoko schodzi na dół po schodach poruszając się w bardzo dziwny sposób. Ruchy te nie były żadną sztuczką, aktorka Takako Fuji w rzeczywistości sama je wykonywała.
Cała ekipa filmowa wraz z aktorami przed rozpoczęciem kręcenia filmu została poddana specjalnej ceremonii, która miała odpędzić złe moce.
Reżyser Takashi Shimizu był autorem dźwięków, które w filmie posłużyły jako odgłosy duchów.
Dziwny dźwięk, który można usłyszeć za każdym razem gdy pojawia się kobieta duch, powstał przy użyciu szczotki do włosów.
W scenie kiedy Karen podnosi dziennik Kayako, pojawia się kot. W rzeczywistości był on sztuczny, a podczas przerw w kręceniu filmu ekipa rzucała nim po planie.
Na plan filmowy nie wolno było wnosić jedzenia. Sarah Michelle Gellar złamała jednak zakaz - musiała wyrzucić jedzenie. Chciała do końca przestrzegać tradycji.
O wyborze Takako Fuji do roli Kayako zdecydował nie tylko jej talent, lecz również to, że urodziła się tego samego dnia i roku co reżyser.