Na początku podchodziłam do niego sceptycznie, szczególnie po usłyszeniu, iż jest to "film wojenny", ponieważ naprawdę nie lubię strzelanin, wybuchów, widoku rozszarpanych zwłok. Niezwykłym zaskoczeniem było dla mnie to, że w tym filmie praktycznie tego nie ma. A mimo to, "The Hurt Locker" wydał mi się o wiele bardziej straszny od wielu innych, pełnych strzałów, filmów. Ten film ukazuje wojnę w zupełnie innym wymiarze. Bo tak naprawdę to nie film o wojnie, ale film o człowieku.
Niezwykle poruszająca była scena w supermarkecie i rozmowa z synem.
"The Hurt Locker" nie jest w mojej opinii filmem "typowo amerykańskim" - o bohaterstwie, walce uwieńczonej zwycięstwem. I za to należy się ogromny plus.
Uderzający był początek filmu. Wprowadził on niezwykłe napięcie, od tego momentu ciągle towarzyszyła mi myśl "czy ten bohater również zginie?". Podobnie poruszającą sceną była strzelanina na pustyni i ostatni obraz w filmie - żołnierz znów wracający na front.
Ciągłe napięcie, od początku aż do ostatniej (zdecydowanie jednej z najsmutniejszych,) sceny sprawiało, że film nie był nudny.
Nie mam wątpliwości co do tego, że ten film przebił "Avatara".