Też nie byłam zachwycona. Pomimo to nie można odmówić reżyserce, że potrafi wykreować atmosferę. Pewnie nie taką, w której chciałabym być choćby minutę dłużej. Zapamiętam go na długo, chociaż chyba wcale nie chcę. Jest w nim o akceptacji lub jej braku, tęsknocie za rodziną i tak dalej. Tylko już ohydniej prawdopodobnie nie da się o tym opowiedzieć.

Ja będę musiał obejrzeć dużo dobrych filmów żeby zapomnieć o tym.
Zgadzam się z tobą co do tej akceptacji i rodziny. Ujęcia też na poziomie, ale dzisiaj zrobić dobre ujęcia to nie wielki wyczyn. Dla mnie Ten film jest najgorszy, bo choćby sztuka taka jak malarstwo w subtelny sposób wydobywa piękno ludzkiego ciała i sprawia, że czujemy się bardziej szlachetnie, a ten film wręcz przeciwnie, obrzydza nam siebie nawzajem.
Mówiąc szczerze, nie żałuję że byłem na tym filmie, bo coś mi wskazał i popchnął do jakiegoś rozwoju, burzy on to poczucie boskości i humanitaryzmu w człowieku i może taka miała być jego rola, tylko pytanie czy warto to robić i tego sam nie wiem póki co.
Na pewno najgorszy film jaki widziałem i może sama reżyserka liczyła na takie reakcje.

Jestem mądry i inteligentny.

w zasadzie to obyś, się nie pochlastał z tego przejęcia losem kinematografii, idąc dalej powinni tego zabronić, a i filmy francuskie omijaj z daleka, oszczędzisz sobie odczuć poza strefą komfortu (komformizmu)