Jestem za tym , aby w kinie pokazywać dosadną przemoc , brzydotę i sytuacje skrajnie patologiczne. Wydaje mi się ,że takie rzeczy sa czasem niezbędne by wywołać w widzu jakiś szok , podkreślić dramat bohaterów na ekranie i nadać filmowi głębszego znaczenia. (tzw. turpizm :) )
Są również filmy , które te granice mocno przekraczają i gromadzą te patologie dla własnej „masochistycznej” przyjemności reżysera …
I takim filmem jest Titane.
Sam film opowiada dość smutną historie. Mam wrażenie ,że z tego filmu mógłby być niezły dramat obyczajowy , ale nie mnie to oceniać , bo sam nigdy za kamerą nie stałem… to jest wizja reżyserki - albo ją przyjemiemy albo nie….
Moim zdaniem to film o braku jakichkolwiek wzorców we wczesnym wieku dorastania. Ojciec w życiu głównej bohaterki był nieobecny wiec poniekąd ta cała sytuacja z „metamorfozą” i byciem kimś kim się nie jest była dla niej terapeutyczna ,bo przy swoim nowym przybranym ojcu mogła nadrobić stracony czas , którego nigdy nie miała - i głównie chyba o tym był ten film
To film o szukaniu przynależności , której nie dano nam w dzieciństwie … nie wiem …
Jednak to , w jakiej konwencji i w jaki sposób jest ten film nakręcony , przekracza wszelkie możliwe granice. Na niektórych scenach naprawdę czułem ogromny dyskomfort - dyskomfort to mało powiedziane , miałem mdłości :D
Ja z kina wyszedłem ogromnie zniesmaczony….