Ok, macie prawo krytykować ten film. Ale trącił one we mnie naprawdę właściwą strunę. Cały film rozwija się w jednym kierunku, który nagle zostaje zmieniony. Końcówka po prostu piękna. Rozważania człowieka, którego życie już minęło są naprawdę autentycznie snute. Poza tym warto zauważyć, że film porusza odwieczny konflikt dobra i zła, ale nie odwołując się do żadnych moralistcznych wskazówek. Nic nie jest czarno - białe. Zło nie przegrywa ale tez nie jest idealnie złe. Podobnie jak dobro nie jest doskonale dobre.
Interpretacji można snuc setki, a wiele mądrych myśli można wynieść dla siebie. Trzeba tylko chcieć zamknąć po wszystkim oczy i poczuć pustkę, jaka mi towarzyszyła, kiedy mineły napisy końcowe. Dlaczego pustkę? Bo z samego filmu na pierwszy rzut oka nie wynika nic. Nie ma ciągu dalszego. Jest koniec, śmierć, smutek, żałoba i samotność. Nie ma światła, niesionego w rogu. Dobro nie zwycięża. Kiedy zdamy sobie sprawę jak wiernym odwzorowaniem naszego życia jest ten film (pogoń za bogactwem, obojętność, duma, pycha, odrobina szaleństwa czasem nawet) odkryjemy go na nowo. Do takiej eksploracji wszystkich zachęcam.