Film ten, w reżyserii Teruo ISHII, znany jest pod kilkoma tytułami: „Inferno of Torture”, “Hell’s Tattooers”, “Joy of Torture 2”.
Często bywa on mylony z innymi filmami tego samego reżysera, np. „Joy of Torture 1 – Female Punishment of Tokugawa” z roku 1968 oraz z filmem „Joy of Torture 2 – Oxen Split Torturing”, w reżyserii Yujiego MAKIGUCHI z roku 1976.
Zamierzeniem Teruo Ishii było pokazanie wtym filmie poruszającej historii kilku młodych japońskich kobiet z okresu Tokugawa (1600-1868), które trafiły do domu publicznego, gdzie te nieszczęśniczki - oprócz eksploatowania ich ciał w „normalny sposób” - również tatuowano (zawarte w japońskim tytule tego filmu słowo „irezumi-shi” oznacza artystów zajmujących się tatuażem).
Ciała tych dziewczyn zdobiono z zacięciem artystycznym (konkursy na najciekawszy tatuaż, jakie w tym filmie są pokazane), jednak czyniono to głównie w celach komercyjnych (cena tak przyozdobionej biedaczki znacznie wzrastała, ponieważ dodatkowo była traktowana jako „obiekt artystyczny”).
Część z tych ofiar podwójnego pożądania sprzedawano zagranicznym kupcom na wyspie Deshima (holenderska faktoria w pobliżu Nagasaki), gdyż na takie „kobiety-pisanki” był spory popyt, głównie w Hongkongu i Makau, jak również w Europie.
Niestety, nie udało się twórcy tego filmu swego szczytnego zamierzenia zrealizować (pokazanie ludzkiej niedoli w sposób poruszający i zapadający na długo w pamięć) – a już bynajmniej nie na miarę innych japońskich mistrzów kina (np. Mizoguchiego). W tym filmie reżyser nadmiernie się skupił na epatowaniu nagością i okrucieństwem – na pokazywaniu wymyślnych kar, tortur i sposobów uśmiercania) oraz innych scen majacych oglądającego zaszokować. Wiele z nich wypada jednak uznać za „sztukę dla samej sztuki”, ponieważ brak dla nich wystarczającego uzasadnienia w przedstawionych tu wątkach fabularnych. Ale taki już jest Teruo Ishii, który niedostatek talentu musi czymś przecież nadrabiać.
Niewątpliwą wartością tego filmu jest galeria wspaniałych tatuaży oraz niektóre ze scen obyczajowych. Natomiast jego słabością jest mierna gra aktorska całkiem oraz nadmiar wątków fabularnych, niestety zbyt słabo rozwiniętych i które na dodatek reżyser dość nieudolnie przemieszał.