Okeej jestem tylko laikiem, bez traumatycznych przeżyć, ale wydaje mi się że zarówno Silvana, jak jej ex-mąż czy mąż Niny hmm no nie postępowali właściwie. Gigantyczne zdjęcie zmarłego tragicznie synka zawieszone w salonie- Jak jej to miało pomóc ruszyć dalej? Przecież ilekroć na nie spojrzy, na nowo będzie to przeżywać, masochistycznie się nim dobijać. Tak samo zabawki małego. Według mnie dobrze robiła pomału je rozdając. Świadomość, że posłużą jeszcze wielu innym dzieciom, no mi by pomogła. Nie mówię, że powinna spakować wszystko i zawieźć do domu dziecka, ale stopniowo pomału jednak rozstać się z większością z nich, coś tam oczywiście zostawiając sobie na pamiątkę. Roy najmniej tu podpadł, ale wracając w rozmowach ciągle do samobójstwa żony, chciał chyba bardziej pomóc sobie niż jej. Wiadomo, temat trzeba było przegadać, żeby się z tym jakoś uporać, ale miałam wrażenie, że trochę za często go narzuca i podsyca jej niezdrową ciekawość śmiercią.
Tak jak już pisałam, nie mam pojęcia jak to jest stracić kogoś bardzo bliskiego, więc nie krytykujcie zbyt za moje być może same głupie uwagi co do filmu.
Właściwie to oglądałam go na raty i nie jestem pewna czy wszystko dobrze zrozumiałam.